chciwiec

Polish

Etymology

From chciwy +‎ -iec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxt͡ɕi.vjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ivjɛt͡s
  • Syllabification: chci‧wiec

Noun

chciwiec m pers

  1. (derogatory) greedhead, greedy person; coveter, moneygrubber
    Synonyms: see Thesaurus:skąpiec

Declension
Declension of chciwiec
singular plural
nominative chciwiec chciwcy/chciwce (deprecative)
genitive chciwca chciwców
dative chciwcowi chciwcom
accusative chciwca chciwców
instrumental chciwcem chciwcami
locative chciwcu chciwcach
vocative chciwcze chciwcy

Further reading
  • chciwiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • chciwiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.