ceangail

Irish

Etymology

From Old Irish cenglaid (“binds, ties, fastens”), from cengal (“bond, tie, binding, fetter, fastening”), from Latin cingulum (“girdle, belt”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈcaŋ(ɡ)əlʲ/

Verb

ceangail (present analytic ceanglaíonn, future analytic ceanglóidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)

  1. to tie, fasten, bind, join, connect

Conjugation
conjugation of ceangail (second conjugation)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present ceanglaím ceanglaíonn tú;
ceanglaír†		 ceanglaíonn sé, sí ceanglaímid;
ceanglaíonn muid		 ceanglaíonn sibh ceanglaíonn siad;
ceanglaíd†		 a cheanglaíonn; a cheanglaíos /
a gceanglaíonn*; a gceanglaíos*		 ceanglaítear
past cheangail mé; cheanglaíos cheangail tú; cheanglaís cheangail sé, sí cheanglaíomar; cheangail muid cheangail sibh; cheanglaíobhair cheangail siad; cheanglaíodar a cheangail /
ar cheangail*		 ceanglaíodh
past habitual cheanglaínn / gceanglaínn‡‡ cheanglaíteá / gceanglaíteᇇ cheanglaíodh sé, sí / gceanglaíodh sé, s퇇 cheanglaímis; cheanglaíodh muid / gceanglaímis‡‡; gceanglaíodh muid‡‡ cheanglaíodh sibh / gceanglaíodh sibh‡‡ cheanglaídís; cheanglaíodh siad / gceanglaídís‡‡; gceanglaíodh siad‡‡ a cheanglaíodh /
a gceanglaíodh*		 cheanglaítí / gceanglaít퇇
future ceanglóidh mé;
ceanglód;
ceanglóchaidh mé†		 ceanglóidh tú;
ceanglóir†;
ceanglóchaidh tú†		 ceanglóidh sé, sí;
ceanglóchaidh sé, sí†		 ceanglóimid;
ceanglóidh muid;
ceanglóchaimid†;
ceanglóchaidh muid†		 ceanglóidh sibh;
ceanglóchaidh sibh†		 ceanglóidh siad;
ceanglóid†;
ceanglóchaidh siad†		 a cheanglóidh; a cheanglós; a cheanglóchaidh†; a cheanglóchas† /
a gceanglóidh*; a gceanglós*; a gceanglóchaidh*†; a gceanglóchas*†		 ceanglófar; ceanglóchar†
conditional cheanglóinn; cheanglóchainn† / gceanglóinn‡‡; gceanglóchainn†‡‡ cheanglófá; cheanglóchthᆠ/ gceanglófᇇ; gceanglóchthᆇ‡ cheanglódh sé, sí; cheanglóchadh sé, s토/ gceanglódh sé, s퇇; gceanglóchadh sé, s톇‡ cheanglóimis; cheanglódh muid; cheanglóchaimis†; cheanglóchadh muid† / gceanglóimis‡‡; gceanglódh muid‡‡; gceanglóchaimis†‡‡; gceanglóchadh muid†‡‡ cheanglódh sibh; cheanglóchadh sibh† / gceanglódh sibh‡‡; gceanglóchadh sibh†‡‡ cheanglóidís; cheanglódh siad; cheanglóchadh siad† / gceanglóidís‡‡; gceanglódh siad‡‡; gceanglóchadh siad†‡‡ a cheanglódh; a cheanglóchadh† /
a gceanglódh*; a gceanglóchadh*†		 cheanglófaí; cheanglóchtha토/ gceanglófa퇇; gceanglóchtha톇‡
subjunctive present go gceanglaí mé;
go gceanglaíod†		 go gceanglaí tú;
go gceanglaír†		 go gceanglaí sé, sí go gceanglaímid;
go gceanglaí muid		 go gceanglaí sibh go gceanglaí siad;
go gceanglaíd†		 — go gceanglaítear
past dá gceanglaínn dá gceanglaíteá dá gceanglaíodh sé, sí dá gceanglaímis;
dá gceanglaíodh muid		 dá gceanglaíodh sibh dá gceanglaídís;
dá gceanglaíodh siad		 — dá gceanglaítí
imperative ceanglaím ceangail ceanglaíodh sé, sí ceanglaímis ceanglaígí;
ceanglaídh†		 ceanglaídís — ceanglaítear
verbal noun ceangal
past participle ceangailte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

Noun

ceangail

  1. inflection of ceangal:
    1. vocative/genitive singular
    2. nominative/dative plural

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
ceangail cheangail gceangail
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

Scottish Gaelic

Etymology

From Old Irish cenglaid (“binds, ties, fastens”), from cengal (“bond, tie, binding, fetter, fastening”), from Latin cingulum (“girdle, belt”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʲʰɛ̃.al/

Verb

ceangail (past cheangail, future ceanglaidh, verbal noun ceangal, past participle ceangailte)

  1. tie, fasten, bind, join, connect

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.