brzęczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bręčati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbʐɛn.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: brzę‧czeć

Verb

brzęczeć impf

  1. (intransitive, of insect wings) to buzz (to produce a sound by fluttering)
  2. (intransitive, by extension, of machines, etc.) to buzz, to hum (to produce a similar sound)
  3. (intransitive, of glass objects, etc.) to clang (to produce a high pitched as metal might)
  4. (intransitive, of people) to hum, to mutter (to speak in a low monotone)

Conjugation
Conjugation of brzęczeć impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive brzęczeć
present tense 1st brzęczę brzęczymy
2nd brzęczysz brzęczycie
3rd brzęczy brzęczą
impersonal brzęczy się
past tense 1st brzęczałem,
-(e)m brzęczał		 brzęczałam,
-(e)m brzęczała		 brzęczałom,
-(e)m brzęczało		 brzęczeliśmy,
-(e)śmy brzęczeli		 brzęczałyśmy,
-(e)śmy brzęczały
2nd brzęczałeś,
-(e)ś brzęczał		 brzęczałaś,
-(e)ś brzęczała		 brzęczałoś,
-(e)ś brzęczało		 brzęczeliście,
-(e)ście brzęczeli		 brzęczałyście,
-(e)ście brzęczały
3rd brzęczał brzęczała brzęczało brzęczeli brzęczały
impersonal brzęczano
future tense 1st będę brzęczał,
będę brzęczeć		 będę brzęczała,
będę brzęczeć		 będę brzęczało,
będę brzęczeć		 będziemy brzęczeli,
będziemy brzęczeć		 będziemy brzęczały,
będziemy brzęczeć
2nd będziesz brzęczał,
będziesz brzęczeć		 będziesz brzęczała,
będziesz brzęczeć		 będziesz brzęczało,
będziesz brzęczeć		 będziecie brzęczeli,
będziecie brzęczeć		 będziecie brzęczały,
będziecie brzęczeć
3rd będzie brzęczał,
będzie brzęczeć		 będzie brzęczała,
będzie brzęczeć		 będzie brzęczało,
będzie brzęczeć		 będą brzęczeli,
będą brzęczeć		 będą brzęczały,
będą brzęczeć
impersonal będzie brzęczeć się
conditional 1st brzęczałbym,
bym brzęczał		 brzęczałabym,
bym brzęczała		 brzęczałobym,
bym brzęczało		 brzęczelibyśmy,
byśmy brzęczeli		 brzęczałybyśmy,
byśmy brzęczały
2nd brzęczałbyś,
byś brzęczał		 brzęczałabyś,
byś brzęczała		 brzęczałobyś,
byś brzęczało		 brzęczelibyście,
byście brzęczeli		 brzęczałybyście,
byście brzęczały
3rd brzęczałby,
by brzęczał		 brzęczałaby,
by brzęczała		 brzęczałoby,
by brzęczało		 brzęczeliby,
by brzęczeli		 brzęczałyby,
by brzęczały
impersonal brzęczano by
imperative 1st niech brzęczę brzęczmy
2nd brzęcz brzęczcie
3rd niech brzęczy niech brzęczą
active adjectival participle brzęczący brzęcząca brzęczące brzęczący brzęczące
contemporary adverbial participle brzęcząc
verbal noun brzęczenie

Derived terms
nouns

Further reading
  • brzęczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brzęczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.