brukać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *brukati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbru.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: bru‧kać

Verb

brukać impf (perfective zbrukać)

  1. (transitive) to soil (to stain or mar, as with infamy or disgrace; to tarnish; to sully)
    Synonyms: hańbić, kalać, plamić
  2. (transitive, dated) to dirty (to make dirty)
    Synonyms: babrać, brudzić, morusać, paprać, tytłać, walać
  3. (reflexive with się) to soil oneself
  4. (reflexive with się, dated) to dirty oneself

Conjugation
Conjugation of brukać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive brukać
present tense 1st brukam brukamy
2nd brukasz brukacie
3rd bruka brukają
impersonal bruka się
past tense 1st brukałem,
-(e)m brukał		 brukałam,
-(e)m brukała		 brukałom,
-(e)m brukało		 brukaliśmy,
-(e)śmy brukali		 brukałyśmy,
-(e)śmy brukały
2nd brukałeś,
-(e)ś brukał		 brukałaś,
-(e)ś brukała		 brukałoś,
-(e)ś brukało		 brukaliście,
-(e)ście brukali		 brukałyście,
-(e)ście brukały
3rd brukał brukała brukało brukali brukały
impersonal brukano
future tense 1st będę brukał,
będę brukać		 będę brukała,
będę brukać		 będę brukało,
będę brukać		 będziemy brukali,
będziemy brukać		 będziemy brukały,
będziemy brukać
2nd będziesz brukał,
będziesz brukać		 będziesz brukała,
będziesz brukać		 będziesz brukało,
będziesz brukać		 będziecie brukali,
będziecie brukać		 będziecie brukały,
będziecie brukać
3rd będzie brukał,
będzie brukać		 będzie brukała,
będzie brukać		 będzie brukało,
będzie brukać		 będą brukali,
będą brukać		 będą brukały,
będą brukać
impersonal będzie brukać się
conditional 1st brukałbym,
bym brukał		 brukałabym,
bym brukała		 brukałobym,
bym brukało		 brukalibyśmy,
byśmy brukali		 brukałybyśmy,
byśmy brukały
2nd brukałbyś,
byś brukał		 brukałabyś,
byś brukała		 brukałobyś,
byś brukało		 brukalibyście,
byście brukali		 brukałybyście,
byście brukały
3rd brukałby,
by brukał		 brukałaby,
by brukała		 brukałoby,
by brukało		 brukaliby,
by brukali		 brukałyby,
by brukały
impersonal brukano by
imperative 1st niech brukam brukajmy
2nd brukaj brukajcie
3rd niech bruka niech brukają
active adjectival participle brukający brukająca brukające brukający brukające
passive adjectival participle brukany brukana brukane brukani brukane
contemporary adverbial participle brukając
verbal noun brukanie

Further reading
  • brukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • brukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.