birkut

birkut

1. nominative plural of birkku

Borrowed from Old Ruthenian беркут (berkut), ultimately from Proto-Turkic *bürküt (“Burkut; eagle”). First attested in 1688.[1]

See Russian беркут (berkut) for exact etymology.

• IPA^(key): /ˈbir.kut/
• Rhymes: -irkut
• Syllabification: bir‧kut

birkut m animal

1. Alternative form of berkut

   Synonym: bielik

   • 2010, Lechosław Herz, Wardęga Opowieści z pobocza drogi‎:

     Zaraz potem tuż nad kajakiem pojawił się potężny orzeł bielik. W szponach trzymał jakąś zdobycz, z tyłu atakował go kruk, birkut gwałtownie zmieniał pozycję i nie wypuszczając łupu bronił się przez napaścią kruka dziobem, skrzydłami, pazurami.

     Then, just above the kayak, a powerful white-tailed eagle appeared. It was holding some kill in its talons, and a crow attacked it from behind, the eagle violently changed its position and not letting go of its catch, it protected itself from the crow's assault with its beak, wings, and talons.

• birkut in Polish dictionaries at PWN