bifurkacja

See also: bifurkacją

Polish

Etymology

Borrowed from French bifurcation, from Latin bifurcus. First attested in 1868.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bi.furˈkat͡s.ja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: bi‧fur‧kac‧ja

Noun

bifurkacja f

  1. bifurcation (branching or dividing in two)
  2. (geography) bifurcation (a place where two roads, tributaries etc. part or meet)
    Synonym: rozwidlenie

Declension
Declension of bifurkacja
singular plural
nominative bifurkacja bifurkacje
genitive bifurkacji bifurkacji/bifurkacyj (archaic)
dative bifurkacji bifurkacjom
accusative bifurkację bifurkacje
instrumental bifurkacją bifurkacjami
locative bifurkacji bifurkacjach
vocative bifurkacjo bifurkacje

Derived terms
adjective

References
  1. Kurjer Codzienny R.4‎, number 217, 1868, page 7
  2. bifurkacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • bifurkacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bifurkacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.