bezapelacyjność
Polish
Etymology
From bezapelacyjny + -ość. First attested in 1899.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bɛz.a.pɛ.laˈt͡sɨj.nɔɕt͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɨjnɔɕt͡ɕ
- Syllabification: bez‧a‧pe‧la‧cyj‧ność
Noun
bezapelacyjność f
- (literary) peremptoriness, decisiveness, unquestionableness, irrevocableness (the quality of precluding debate or expostulation; not admitting of question or appeal)
Declension
Declension of bezapelacyjność
| singular | |
|---|---|
| nominative | bezapelacyjność |
| genitive | bezapelacyjności |
| dative | bezapelacyjności |
| accusative | bezapelacyjność |
| instrumental | bezapelacyjnością |
| locative | bezapelacyjności |
| vocative | bezapelacyjności |
References
- Szymon Konopacki (1899) Moja druga młodość, volumes 1-2, Druk. A. T. Jezierskiego, page 117: “Nietajne były przedemną lokacye owych procentów, w kapitały zmienionych; lecz wiadoma też mi była bezapelacyjność komisyi, która przed żadną juryzdykcyą, nawet przed senatem, nie zdawała sprawy ze swoich postanowień.”
- bezapelacyjność in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bezapelacyjność in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bezapelacyjność in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.