antonimiczny

Polish

Etymology

From antonimia + -iczny. First attested in the {{{1}}}.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /an.tɔ.ɲiˈmit͡ʂ.nɨ/
  • (file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɨ
  • Syllabification: an‧to‧ni‧micz‧ny

Adjective

antonimiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, semantics) antonymy; antonymous
    Antonyms: bliskoznaczny, synonimiczny

Declension

noun

References

  1. Polska Akademia Nauk. Komitet Słowianoznawstwa (1928) Slavia Orientalis, volumes 27-28, Państwowe Wydawn. Naukowe, page 253:Zatem rozpatrywany przeze mnie model najwyższego stopnia niemożności o postaci 'nie do ...-nia', wyłonił się jako antonimiczny biegun przytoczonego powyżej podelu możliwościowego, mając oparcie w występujących obocznie w języku polski []

Further reading

  • antonimiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • antonimiczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.