akceptor

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin acceptor. First attested in 1912.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /akˈt͡sɛp.tɔr/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛptɔr
  • Syllabification: ak‧cep‧tor

Noun

akceptor m inan

  1. (physics, chemistry) acceptor (atom or molecule which can accept an electron to form a chemical bond, or a chemical acceptor atom forming a positive hole in a semiconductor)
    akceptor elektronów ― an electron acceptor
    akceptor protonu ― a proton acceptor

Declension
Declension of akceptor
singular plural
nominative akceptor akceptory
genitive akceptora akceptorów
dative akceptorowi akceptorom
accusative akceptor akceptory
instrumental akceptorem akceptorami
locative akceptorze akceptorach
vocative akceptorze akceptory
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Opolski Zdzisław Marceli (1912) Studyum o istocie przemiany materyi ustrojowej : jako wstęp do nauki o wpływie otoczenia kosmicznego na człowieka‎, page 357
  2. akceptor in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

Serbo-Croatian

Pronunciation
  • IPA(key): /ǎkt͡septor/
  • Hyphenation: ak‧cep‧tor

Noun

àkceptor m (Cyrillic spelling а̀кцептор)

  1. (physics, chemistry) acceptor

Declension
Declension of akceptor
singular plural
nominative akceptor akceptori
genitive akceptora akceptora
dative akceptoru akceptorima
accusative akceptor akceptore
vocative akceptore akceptori
locative akceptoru akceptorima
instrumental akceptorom akceptorima
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.