afoniczny

Polish

Etymology

From afonia +‎ -iczny. First attested in 1872.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /a.fɔˈɲit͡ʂ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɨ
  • Syllabification: a‧fo‧nicz‧ny

Adjective

afoniczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, pathology) aphonic

Declension
Declension of afoniczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative afoniczny afoniczna afoniczne afoniczni afoniczne
genitive afonicznego afonicznej afonicznego afonicznych
dative afonicznemu afonicznej afonicznemu afonicznym
accusative afonicznego afoniczny afoniczną afoniczne afonicznych afoniczne
instrumental afonicznym afoniczną afonicznym afonicznymi
locative afonicznym afonicznej afonicznym afonicznych

References
  1. Przegląd Postępów Nauki Lekarskiej we Wszystkich Jej Gałęziach i we Wszystkich Krajach‎, number R. 3, z. 4, 1872, page 556
  2. afoniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.