adiutor

Latin

Alternative forms

Etymology

From adiuvō (help, verb) + -tor (agent suffix).

Noun

adiūtor m (genitive adiūtōris); third declension

  1. helper, assistant
  2. deputy

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative adiūtor adiūtōrēs
Genitive adiūtōris adiūtōrum
Dative adiūtōrī adiūtōribus
Accusative adiūtōrem adiūtōrēs
Ablative adiūtōre adiūtōribus
Vocative adiūtor adiūtōrēs

Derived terms

Descendants

  • French: adjuteur
  • Italian: adiutore
  • Polish: adiutor
  • Portuguese: adjutor
  • Romanian: ajutor
  • Spanish: adjutor
  • Malti : awditur

References

  • adiutor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Latin adiūtor. First attested in 1621–1632.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /aˈdju.tɔr/
  • Rhymes: -utɔr
  • Syllabification: a‧diu‧tor

Noun

adiutor m pers

  1. adjutor
    Synonym: pomocnik
    • 2008, “Działalność kancelarii odszkodowawczych z perspektywy insidera”, in Gazeta Ubezpieczeniowa, Agencja Wydawniczo-Promocyjna OPOKA:
      Funkcjonowanie certyfikowanych adiutorów nie ograniczałoby możliwości korzystania również z pomocy radców prawnych czy adwokatów ani nie blokowałoby możliwości ustanawiania innych dowolnie wybranych pełnomocników.
      The functioning of certified assistants would not limit the possibility of using the assistance of legal advisers or advocates, nor would it block the possibility of appointing other freely chosen proxies.

Declension

adjectives
nouns
verb

References

  1. Krystyna Siekierska (22.10.2014) “ADIUTOR”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.