adiektyw

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Latin adiectīvum. First attested in 1700.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /aˈdjɛk.tɨf/
  • Rhymes: -ɛktɨf
  • Syllabification: a‧diek‧tyw

Noun

adiektyw m inan

  1. (uncommon, grammar) adjective (a word that modifies a noun or noun phrase or describes a noun’s referent)
    Synonym: przymiotnik

Declension
Declension of adiektyw
singular plural
nominative adiektyw adiektywy
genitive adiektywu adiektywów
dative adiektywowi adiektywom
accusative adiektyw adiektywy
instrumental adiektywem adiektywami
locative adiektywie adiektywach
vocative adiektywie adiektywy

Derived terms
adjectives
nouns
verbs

References
  1. Krystyna Siekierska (17.06.2020) “ADIEKTYW”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading
  • adiektyw in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.