absolutywny

Polish

Etymology

From absolutyw +‎ -ny. First attested in 1918.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ap.sɔ.luˈtɨv.nɨ/
  • Rhymes: -ɨvnɨ
  • Syllabification: ab‧so‧lu‧tyw‧ny

Adjective

absolutywny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, grammar) absolutive (of or pertaining to the grammatical case used to indicate the patient or experiencer of a verb’s action)

Declension
Declension of absolutywny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative absolutywny absolutywna absolutywne absolutywni absolutywne
genitive absolutywnego absolutywnej absolutywnego absolutywnych
dative absolutywnemu absolutywnej absolutywnemu absolutywnym
accusative absolutywnego absolutywny absolutywną absolutywne absolutywnych absolutywne
instrumental absolutywnym absolutywną absolutywnym absolutywnymi
locative absolutywnym absolutywnej absolutywnym absolutywnych
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References
  1. Materyały i prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie‎ (in Polish), volume 8, 1918, page v

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.