ὀλλύμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ol.ly̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /olˈly.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /olˈly.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /olˈly.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈli.me.nos/

Participle

ὀλλῡ́μενος • (ollū́menos) m (feminine ὀλλῡμένη, neuter ὀλλῡ́μενον); first/second declension

present mediopassive participle of ὄλλῡμι (óllūmi)

Declension

First and second declension of ὀλλῡ́μενος; ὀλλῡμένη; ὀλλῡ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀλλῡ́μενος ollū́menos	ὀλλῡμένη ollūménē	ὀλλῡ́μενον ollū́menon	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡμένᾱ ollūménā	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡ́μενοι ollū́menoi	ὀλλῡ́μεναι ollū́menai	ὀλλῡ́μενᾰ ollū́mena
Genitive	ὀλλῡμένου ollūménou	ὀλλῡμένης ollūménēs	ὀλλῡμένου ollūménou	ὀλλῡμένοιν ollūménoin	ὀλλῡμέναιν ollūménain	ὀλλῡμένοιν ollūménoin	ὀλλῡμένων ollūménōn	ὀλλῡμένων ollūménōn	ὀλλῡμένων ollūménōn
Dative	ὀλλῡμένῳ ollūménōi	ὀλλῡμένῃ ollūménēi	ὀλλῡμένῳ ollūménōi	ὀλλῡμένοιν ollūménoin	ὀλλῡμέναιν ollūménain	ὀλλῡμένοιν ollūménoin	ὀλλῡμένοις ollūménois	ὀλλῡμέναις ollūménais	ὀλλῡμένοις ollūménois
Accusative	ὀλλῡ́μενον ollū́menon	ὀλλῡμένην ollūménēn	ὀλλῡ́μενον ollū́menon	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡμένᾱ ollūménā	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡμένους ollūménous	ὀλλῡμένᾱς ollūménās	ὀλλῡ́μενᾰ ollū́mena
Vocative	ὀλλῡ́μενε ollū́mene	ὀλλῡμένη ollūménē	ὀλλῡ́μενον ollū́menon	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡμένᾱ ollūménā	ὀλλῡμένω ollūménō	ὀλλῡ́μενοι ollū́menoi	ὀλλῡ́μεναι ollū́menai	ὀλλῡ́μενᾰ ollū́mena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀλλῡμένως ollūménōs			ὀλλῡμενώτερος ollūmenṓteros			ὀλλῡμενώτᾰτος ollūmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.