ἰθύνω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /iː.tʰy̌ː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈtʰy.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈθy.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈθy.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈθi.no/

Verb

ῑ̓θῡ́νω • (īthū́nō)

Alternative form of εὐθύνω (euthúnō, “to straighten”)
- 100 CE – 300 CE, Dionysius Periegetes, Periegesis 341
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Fractures 7
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 16.475
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 23.197
- 300 CE – 400 CE, Quintus Smyrnaeus, Posthomerica 1.273
- 300 CE – 400 CE, Quintus Smyrnaeus, Posthomerica 14.500

Inflection

Present: ῑ̓θῡ́νω, ῑ̓θῡ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̓θῡ́νω	ῑ̓θῡ́νεις	ῑ̓θῡ́νει	ῑ̓θῡ́νετον	ῑ̓θῡ́νετον	ῑ̓θῡ́νομεν	ῑ̓θῡ́νετε	ῑ̓θῡ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	ῑ̓θῡ́νω	ῑ̓θῡ́νῃς	ῑ̓θῡ́νῃ	ῑ̓θῡ́νητον	ῑ̓θῡ́νητον	ῑ̓θῡ́νωμεν	ῑ̓θῡ́νητε	ῑ̓θῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ῑ̓θῡ́νοιμῐ	ῑ̓θῡ́νοις	ῑ̓θῡ́νοι	ῑ̓θῡ́νοιτον	ῑ̓θῡνοίτην	ῑ̓θῡ́νοιμεν	ῑ̓θῡ́νοιτε	ῑ̓θῡ́νοιεν
	imperative		ῑ̓́θῡνε	ῑ̓θῡνέτω	ῑ̓θῡ́νετον	ῑ̓θῡνέτων		ῑ̓θῡ́νετε	ῑ̓θῡνόντων
middle/ passive	indicative	ῑ̓θῡ́νομαι	ῑ̓θῡ́νῃ, ῑ̓θῡ́νει	ῑ̓θῡ́νεται	ῑ̓θῡ́νεσθον	ῑ̓θῡ́νεσθον	ῑ̓θῡνόμεθᾰ	ῑ̓θῡ́νεσθε	ῑ̓θῡ́νονται
	subjunctive	ῑ̓θῡ́νωμαι	ῑ̓θῡ́νῃ	ῑ̓θῡ́νηται	ῑ̓θῡ́νησθον	ῑ̓θῡ́νησθον	ῑ̓θῡνώμεθᾰ	ῑ̓θῡ́νησθε	ῑ̓θῡ́νωνται
	optative	ῑ̓θῡνοίμην	ῑ̓θῡ́νοιο	ῑ̓θῡ́νοιτο	ῑ̓θῡ́νοισθον	ῑ̓θῡνοίσθην	ῑ̓θῡνοίμεθᾰ	ῑ̓θῡ́νοισθε	ῑ̓θῡ́νοιντο
	imperative		ῑ̓θῡ́νου	ῑ̓θῡνέσθω	ῑ̓θῡ́νεσθον	ῑ̓θῡνέσθων		ῑ̓θῡ́νεσθε	ῑ̓θῡνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ῑ̓θῡ́νειν				ῑ̓θῡ́νεσθαι
participle	m	ῑ̓θῡ́νων				ῑ̓θῡνόμενος
	f	ῑ̓θῡ́νουσᾰ				ῑ̓θῡνομένη
	n	ῑ̓θῦνον				ῑ̓θῡνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ῑ̓́θῡνον, ῑ̓θῡνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̓́θῡνον	ῑ̓́θῡνες	ῑ̓́θῡνε(ν)	ῑ̓θῡ́νετον	ῑ̓θῡνέτην	ῑ̓θῡ́νομεν	ῑ̓θῡ́νετε	ῑ̓́θῡνον
middle/ passive	indicative	ῑ̓θῡνόμην	ῑ̓θῡ́νου	ῑ̓θῡ́νετο	ῑ̓θῡ́νεσθον	ῑ̓θῡνέσθην	ῑ̓θῡνόμεθᾰ	ῑ̓θῡ́νεσθε	ῑ̓θῡ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ῑ̓θῡ́νεσκον, ῑ̓θῡνεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̓θῡ́νεσκον	ῑ̓θῡ́νεσκες	ῑ̓θῡ́νεσκε(ν)	ῑ̓θῡνέσκετον	ῑ̓θῡνεσκέτην	ῑ̓θῡνέσκομεν	ῑ̓θῡνέσκετε	ῑ̓θῡ́νεσκον
middle/ passive	indicative	ῑ̓θῡνεσκόμην	ῑ̓θῡνέσκου	ῑ̓θῡνέσκετο	ῑ̓θῡνέσκεσθον	ῑ̓θῡνεσκέσθην	ῑ̓θῡνεσκόμεθᾰ	ῑ̓θῡνέσκεσθε	ῑ̓θῡνέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ῑ̓́θῡνᾰ, ῑ̓θῡνᾰ́μην, ῑ̓θῡ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̓́θῡνᾰ	ῑ̓́θῡνᾰς	ῑ̓́θῡνε(ν)	ῑ̓θῡ́νᾰτον	ῑ̓θῡνᾰ́την	ῑ̓θῡ́νᾰμεν	ῑ̓θῡ́νᾰτε	ῑ̓́θῡνᾰν
	subjunctive	ῑ̓θῡ́νω	ῑ̓θῡ́νῃς	ῑ̓θῡ́νῃ	ῑ̓θῡ́νητον	ῑ̓θῡ́νητον	ῑ̓θῡ́νωμεν	ῑ̓θῡ́νητε	ῑ̓θῡ́νωσῐ(ν)
	optative	ῑ̓θῡ́ναιμῐ	ῑ̓θῡ́νειᾰς, ῑ̓θῡ́ναις	ῑ̓θῡ́νειε(ν), ῑ̓θῡ́ναι	ῑ̓θῡ́ναιτον	ῑ̓θῡναίτην	ῑ̓θῡ́ναιμεν	ῑ̓θῡ́ναιτε	ῑ̓θῡ́νειᾰν, ῑ̓θῡ́ναιεν
	imperative		ῑ̓́θῡνον	ῑ̓θῡνᾰ́τω	ῑ̓θῡ́νᾰτον	ῑ̓θῡνᾰ́των		ῑ̓θῡ́νᾰτε	ῑ̓θῡνᾰ́ντων
middle	indicative	ῑ̓θῡνᾰ́μην	ῑ̓θῡ́νω	ῑ̓θῡ́νᾰτο	ῑ̓θῡ́νᾰσθον	ῑ̓θῡνᾰ́σθην	ῑ̓θῡνᾰ́μεθᾰ	ῑ̓θῡ́νᾰσθε	ῑ̓θῡ́νᾰντο
	subjunctive	ῑ̓θῡ́νωμαι	ῑ̓θῡ́νῃ	ῑ̓θῡ́νηται	ῑ̓θῡ́νησθον	ῑ̓θῡ́νησθον	ῑ̓θῡνώμεθᾰ	ῑ̓θῡ́νησθε	ῑ̓θῡ́νωνται
	optative	ῑ̓θῡναίμην	ῑ̓θῡ́ναιο	ῑ̓θῡ́ναιτο	ῑ̓θῡ́ναισθον	ῑ̓θῡναίσθην	ῑ̓θῡναίμεθᾰ	ῑ̓θῡ́ναισθε	ῑ̓θῡ́ναιντο
	imperative		ῑ̓́θῡναι	ῑ̓θῡνᾰ́σθω	ῑ̓θῡ́νᾰσθον	ῑ̓θῡνᾰ́σθων		ῑ̓θῡ́νᾰσθε	ῑ̓θῡνᾰ́σθων
passive	indicative	ῑ̓θῡ́νθην	ῑ̓θῡ́νθης	ῑ̓θῡ́νθη	ῑ̓θῡ́νθητον	ῑ̓θῡνθήτην	ῑ̓θῡ́νθημεν	ῑ̓θῡ́νθητε	ῑ̓θῡ́νθησᾰν
	subjunctive	ῑ̓θῡνθῶ	ῑ̓θῡνθῇς	ῑ̓θῡνθῇ	ῑ̓θῡνθῆτον	ῑ̓θῡνθῆτον	ῑ̓θῡνθῶμεν	ῑ̓θῡνθῆτε	ῑ̓θῡνθῶσῐ(ν)
	optative	ῑ̓θῡνθείην	ῑ̓θῡνθείης	ῑ̓θῡνθείη	ῑ̓θῡνθεῖτον, ῑ̓θῡνθείητον	ῑ̓θῡνθείτην, ῑ̓θῡνθειήτην	ῑ̓θῡνθεῖμεν, ῑ̓θῡνθείημεν	ῑ̓θῡνθεῖτε, ῑ̓θῡνθείητε	ῑ̓θῡνθεῖεν, ῑ̓θῡνθείησᾰν
	imperative		ῑ̓θῡ́νθητῐ	ῑ̓θῡνθήτω	ῑ̓θῡ́νθητον	ῑ̓θῡνθήτων		ῑ̓θῡ́νθητε	ῑ̓θῡνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ῑ̓θῦναι			ῑ̓θῡ́νᾰσθαι		ῑ̓θῡνθῆναι
participle	m	ῑ̓θῡ́νᾱς			ῑ̓θῡνᾰ́μενος		ῑ̓θῡνθείς
	f	ῑ̓θῡ́νᾱσᾰ			ῑ̓θῡνᾰμένη		ῑ̓θῡνθεῖσᾰ
	n	ῑ̓θῦνᾰν			ῑ̓θῡνᾰ́μενον		ῑ̓θῡνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπῑθύνω (apīthúnō)
διῑθύνω (diīthúnō)
ἐνῑθύνω (enīthúnō)
ἐξῑθύνω (exīthúnō)
ἐπῑθύνω (epīthúnō)
κατῑθύνω (katīthúnō)

Related terms

ἰθυντήρ (ithuntḗr)
ἰθυντήριος (ithuntḗrios)
ἰθυντής (ithuntḗs)
ἰθύντωρ (ithúntōr)

References

“ἰθύνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἰθύνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ἰθύνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἰθύνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἰθύνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.