ἀφικνέομαι

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἱκνέομαι (hiknéomai)

Pronunciation
 

Verb

ἀφικνέομαι • (aphiknéomai)

  1. to arrive, come

Inflection
   Present: ἀφικνέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἀφικνέομαι ἀφικνέῃ,
ἀφικνέει		 ἀφικνέεται ἀφικνέεσθον ἀφικνέεσθον ἀφικνεόμεθᾰ ἀφικνέεσθε ἀφικνέονται
subjunctive ἀφικνέωμαι ἀφικνέῃ ἀφικνέηται ἀφικνέησθον ἀφικνέησθον ἀφικνεώμεθᾰ ἀφικνέησθε ἀφικνέωνται
optative ἀφικνεοίμην ἀφικνέοιο ἀφικνέοιτο ἀφικνέοισθον ἀφικνεοίσθην ἀφικνεοίμεθᾰ ἀφικνέοισθε ἀφικνέοιντο
imperative   ἀφικνέου ἀφικνεέσθω ἀφικνέεσθον ἀφικνεέσθων   ἀφικνέεσθε ἀφικνεέσθων
middle/passive
infinitive ἀφικνέεσθαι
participle m ἀφικνεόμενος
f ἀφικνεομένη
n ἀφικνεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀφικνοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἀφικνοῦμαι ἀφικνεῖ,
ἀφικνῇ		 ἀφικνεῖται ἀφικνεῖσθον ἀφικνεῖσθον ἀφικνούμεθᾰ ἀφικνεῖσθε ἀφικνοῦνται
subjunctive ἀφικνῶμαι ἀφικνῇ ἀφικνῆται ἀφικνῆσθον ἀφικνῆσθον ἀφικνώμεθᾰ ἀφικνῆσθε ἀφικνῶνται
optative ἀφικνοίμην ἀφικνοῖο ἀφικνοῖτο ἀφικνοῖσθον ἀφικνοίσθην ἀφικνοίμεθᾰ ἀφικνοῖσθε ἀφικνοῖντο
imperative   ἀφικνοῦ ἀφικνείσθω ἀφικνεῖσθον ἀφικνείσθων   ἀφικνεῖσθε ἀφικνείσθων
middle/passive
infinitive ἀφικνεῖσθαι
participle m ἀφικνούμενος
f ἀφικνουμένη
n ἀφικνούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀφῑκνεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἀφῑκνεόμην ἀφῑκνέου ἀφῑκνέετο ἀφῑκνέεσθον ἀφῑκνεέσθην ἀφῑκνεόμεθᾰ ἀφῑκνέεσθε ἀφῑκνέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀφῑκνούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative ἀφῑκνούμην ἀφῑκνοῦ ἀφῑκνεῖτο ἀφῑκνεῖσθον ἀφῑκνείσθην ἀφῑκνούμεθᾰ ἀφῑκνεῖσθε ἀφῑκνοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀφίξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀφίξομαι ἀφίξῃ,
ἀφίξει		 ἀφίξεται ἀφίξεσθον ἀφίξεσθον ἀφιξόμεθᾰ ἀφίξεσθε ἀφίξονται
optative ἀφιξοίμην ἀφίξοιο ἀφίξοιτο ἀφίξοισθον ἀφιξοίσθην ἀφιξοίμεθᾰ ἀφίξοισθε ἀφίξοιντο
middle
infinitive ἀφίξεσθαι
participle m ἀφιξόμενος
f ἀφιξομένη
n ἀφιξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀφῑκόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀφῑκόμην ἀφῑ́κου ἀφῑ́κετο ἀφῑ́κεσθον ἀφῑκέσθην ἀφῑκόμεθᾰ ἀφῑ́κεσθε ἀφῑ́κοντο
subjunctive ἀφίκωμαι ἀφίκῃ ἀφίκηται ἀφίκησθον ἀφίκησθον ἀφικώμεθᾰ ἀφίκησθε ἀφίκωνται
optative ἀφικοίμην ἀφίκοιο ἀφίκοιτο ἀφίκοισθον ἀφικοίσθην ἀφικοίμεθᾰ ἀφίκοισθε ἀφίκοιντο
imperative   ἀφικοῦ ἀφικέσθω ἀφίκεσθον ἀφικέσθων   ἀφίκεσθε ἀφικέσθων
middle
infinitive ἀφικέσθαι
participle m ἀφικόμενος
f ἀφικομένη
n ἀφικόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀφῖγμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀφῖγμαι ἀφῖξαι ἀφῖκται ἀφῖχθον ἀφῖχθον ἀφῑ́γμεθᾰ ἀφῖχθε ἀφῑ́γᾰται
subjunctive ἀφῑγμένος ὦ ἀφῑγμένος ᾖς ἀφῑγμένος ᾖ ἀφῑγμένω ἦτον ἀφῑγμένω ἦτον ἀφῑγμένοι ὦμεν ἀφῑγμένοι ἦτε ἀφῑγμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀφῑγμένος εἴην ἀφῑγμένος εἴης ἀφῑγμένος εἴη ἀφῑγμένω εἴητον/εἶτον ἀφῑγμένω εἰήτην/εἴτην ἀφῑγμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀφῑγμένοι εἴητε/εἶτε ἀφῑγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀφῖξο ἀφῑ́χθω ἀφῖχθον ἀφῑ́χθων   ἀφῖχθε ἀφῑ́χθων
infinitive ἀφῖχθαι
participle m ἀφῑγμένος
f ἀφῑγμένη
n ἀφῑγμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.