ἀποπέρδομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “away”) +‎ πέρδομαι (pérdomai, “fart”).

Pronunciation
 

Verb

ἀποπέρδομαι • (apopérdomai)

  1. to break wind

Conjugation
   Present: ἀποπέρδομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀποπέρδομαι ἀποπέρδῃ,
ἀποπέρδει		 ἀποπέρδεται ἀποπέρδεσθον ἀποπέρδεσθον ἀποπερδόμεθᾰ ἀποπέρδεσθε ἀποπέρδονται
subjunctive ἀποπέρδωμαι ἀποπέρδῃ ἀποπέρδηται ἀποπέρδησθον ἀποπέρδησθον ἀποπερδώμεθᾰ ἀποπέρδησθε ἀποπέρδωνται
optative ἀποπερδοίμην ἀποπέρδοιο ἀποπέρδοιτο ἀποπέρδοισθον ἀποπερδοίσθην ἀποπερδοίμεθᾰ ἀποπέρδοισθε ἀποπέρδοιντο
imperative   ἀποπέρδου ἀποπερδέσθω ἀποπέρδεσθον ἀποπερδέσθων   ἀποπέρδεσθε ἀποπερδέσθων
infinitive ἀποπέρδεσθαι
participle m ἀποπερδόμενος
f ἀποπερδομένη
n ἀποπερδόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπεπερδόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀπεπερδόμην ἀπεπέρδου ἀπεπέρδετο ἀπεπέρδεσθον ἀπεπερδέσθην ἀπεπερδόμεθᾰ ἀπεπέρδεσθε ἀπεπέρδοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποπαρδήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative ἀποπαρδήσομαι ἀποπαρδήσῃ ἀποπαρδήσεται ἀποπαρδήσεσθον ἀποπαρδήσεσθον ἀποπαρδησόμεθᾰ ἀποπαρδήσεσθε ἀποπαρδήσονται
optative ἀποπαρδησοίμην ἀποπαρδήσοιο ἀποπαρδήσοιτο ἀποπαρδήσοισθον ἀποπαρδησοίσθην ἀποπαρδησοίμεθᾰ ἀποπαρδήσοισθε ἀποπαρδήσοιντο
passive
infinitive ἀποπαρδήσεσθαι
participle m ἀποπαρδησόμενος
f ἀποπαρδησομένη
n ἀποπαρδησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέπαρδον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέπαρδον ἀπέπαρδες ἀπέπαρδε(ν) ἀπεπάρδετον ἀπεπαρδέτην ἀπεπάρδομεν ἀπεπάρδετε ἀπέπαρδον
subjunctive ἀποπάρδω ἀποπάρδῃς ἀποπάρδῃ ἀποπάρδητον ἀποπάρδητον ἀποπάρδωμεν ἀποπάρδητε ἀποπάρδωσῐ(ν)
optative ἀποπάρδοιμῐ ἀποπάρδοις ἀποπάρδοι ἀποπάρδοιτον ἀποπαρδοίτην ἀποπάρδοιμεν ἀποπάρδοιτε ἀποπάρδοιεν
imperative   ἀπόπαρδε ἀποπαρδέτω ἀποπάρδετον ἀποπαρδέτων   ἀποπάρδετε ἀποπαρδόντων
active
infinitive ἀποπαρδεῖν
participle m ἀποπαρδών
f ἀποπαρδοῦσᾰ
n ἀποπαρδόν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.