ἀπειλέω

Ancient Greek

Etymology

ἀπειλή (apeilḗ) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.peː.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.piˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.piˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.piˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈle.o/

Verb

ἀπειλέω • (apeiléō)

to threaten

Declension

Present: ἀπειλέω, ἀπειλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπειλέω	ἀπειλέεις	ἀπειλέει	ἀπειλέετον	ἀπειλέετον	ἀπειλέομεν	ἀπειλέετε	ἀπειλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπειλέω	ἀπειλέῃς	ἀπειλέῃ	ἀπειλέητον	ἀπειλέητον	ἀπειλέωμεν	ἀπειλέητε	ἀπειλέωσῐ(ν)
	optative	ἀπειλέοιμῐ	ἀπειλέοις	ἀπειλέοι	ἀπειλέοιτον	ἀπειλεοίτην	ἀπειλέοιμεν	ἀπειλέοιτε	ἀπειλέοιεν
	imperative		ἀπείλεε	ἀπειλεέτω	ἀπειλέετον	ἀπειλεέτων		ἀπειλέετε	ἀπειλεόντων
middle/ passive	indicative	ἀπειλέομαι	ἀπειλέῃ, ἀπειλέει	ἀπειλέεται	ἀπειλέεσθον	ἀπειλέεσθον	ἀπειλεόμεθᾰ	ἀπειλέεσθε	ἀπειλέονται
	subjunctive	ἀπειλέωμαι	ἀπειλέῃ	ἀπειλέηται	ἀπειλέησθον	ἀπειλέησθον	ἀπειλεώμεθᾰ	ἀπειλέησθε	ἀπειλέωνται
	optative	ἀπειλεοίμην	ἀπειλέοιο	ἀπειλέοιτο	ἀπειλέοισθον	ἀπειλεοίσθην	ἀπειλεοίμεθᾰ	ἀπειλέοισθε	ἀπειλέοιντο
	imperative		ἀπειλέου	ἀπειλεέσθω	ἀπειλέεσθον	ἀπειλεέσθων		ἀπειλέεσθε	ἀπειλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπειλέειν				ἀπειλέεσθαι
participle	m	ἀπειλέων				ἀπειλεόμενος
	f	ἀπειλέουσᾰ				ἀπειλεομένη
	n	ἀπειλέον				ἀπειλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀπειλῶ, ἀπειλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπειλῶ	ἀπειλεῖς	ἀπειλεῖ	ἀπειλεῖτον	ἀπειλεῖτον	ἀπειλοῦμεν	ἀπειλεῖτε	ἀπειλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπειλῶ	ἀπειλῇς	ἀπειλῇ	ἀπειλῆτον	ἀπειλῆτον	ἀπειλῶμεν	ἀπειλῆτε	ἀπειλῶσῐ(ν)
	optative	ἀπειλοίην, ἀπειλοῖμῐ	ἀπειλοίης, ἀπειλοῖς	ἀπειλοίη, ἀπειλοῖ	ἀπειλοῖτον, ἀπειλοίητον	ἀπειλοίτην, ἀπειλοιήτην	ἀπειλοῖμεν, ἀπειλοίημεν	ἀπειλοῖτε, ἀπειλοίητε	ἀπειλοῖεν, ἀπειλοίησᾰν
	imperative		ἀπείλει	ἀπειλείτω	ἀπειλεῖτον	ἀπειλείτων		ἀπειλεῖτε	ἀπειλούντων
middle/ passive	indicative	ἀπειλοῦμαι	ἀπειλεῖ, ἀπειλῇ	ἀπειλεῖται	ἀπειλεῖσθον	ἀπειλεῖσθον	ἀπειλούμεθᾰ	ἀπειλεῖσθε	ἀπειλοῦνται
	subjunctive	ἀπειλῶμαι	ἀπειλῇ	ἀπειλῆται	ἀπειλῆσθον	ἀπειλῆσθον	ἀπειλώμεθᾰ	ἀπειλῆσθε	ἀπειλῶνται
	optative	ἀπειλοίμην	ἀπειλοῖο	ἀπειλοῖτο	ἀπειλοῖσθον	ἀπειλοίσθην	ἀπειλοίμεθᾰ	ἀπειλοῖσθε	ἀπειλοῖντο
	imperative		ἀπειλοῦ	ἀπειλείσθω	ἀπειλεῖσθον	ἀπειλείσθων		ἀπειλεῖσθε	ἀπειλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπειλεῖν				ἀπειλεῖσθαι
participle	m	ἀπειλῶν				ἀπειλούμενος
	f	ἀπειλοῦσᾰ				ἀπειλουμένη
	n	ἀπειλοῦν				ἀπειλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠπείλεον, ἠπειλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπείλεον	ἠπείλεες	ἠπείλεε(ν)	ἠπειλέετον	ἠπειλεέτην	ἠπειλέομεν	ἠπειλέετε	ἠπείλεον
middle/ passive	indicative	ἠπειλεόμην	ἠπειλέου	ἠπειλέετο	ἠπειλέεσθον	ἠπειλεέσθην	ἠπειλεόμεθᾰ	ἠπειλέεσθε	ἠπειλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἠπείλουν, ἠπειλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπείλουν	ἠπείλεις	ἠπείλει	ἠπειλεῖτον	ἠπειλείτην	ἠπειλοῦμεν	ἠπειλεῖτε	ἠπείλουν
middle/ passive	indicative	ἠπειλούμην	ἠπειλοῦ	ἠπειλεῖτο	ἠπειλεῖσθον	ἠπειλείσθην	ἠπειλούμεθᾰ	ἠπειλεῖσθε	ἠπειλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀπειλήσω, ἀπειλήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπειλήσω	ἀπειλήσεις	ἀπειλήσει	ἀπειλήσετον	ἀπειλήσετον	ἀπειλήσομεν	ἀπειλήσετε	ἀπειλήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀπειλήσοιμῐ	ἀπειλήσοις	ἀπειλήσοι	ἀπειλήσοιτον	ἀπειλησοίτην	ἀπειλήσοιμεν	ἀπειλήσοιτε	ἀπειλήσοιεν
middle	indicative	ἀπειλήσομαι	ἀπειλήσῃ, ἀπειλήσει	ἀπειλήσεται	ἀπειλήσεσθον	ἀπειλήσεσθον	ἀπειλησόμεθᾰ	ἀπειλήσεσθε	ἀπειλήσονται
middle	optative	ἀπειλησοίμην	ἀπειλήσοιο	ἀπειλήσοιτο	ἀπειλήσοισθον	ἀπειλησοίσθην	ἀπειλησοίμεθᾰ	ἀπειλήσοισθε	ἀπειλήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀπειλήσειν			ἀπειλήσεσθαι
participle	m	ἀπειλήσων			ἀπειλησόμενος
	f	ἀπειλήσουσᾰ			ἀπειλησομένη
	n	ἀπειλῆσον			ἀπειλησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠπείλησᾰ, ἠπειλησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπείλησᾰ	ἠπείλησᾰς	ἠπείλησε(ν)	ἠπειλήσᾰτον	ἠπειλησᾰ́την	ἠπειλήσᾰμεν	ἠπειλήσᾰτε	ἠπείλησᾰν
	subjunctive	ἀπειλήσω	ἀπειλήσῃς	ἀπειλήσῃ	ἀπειλήσητον	ἀπειλήσητον	ἀπειλήσωμεν	ἀπειλήσητε	ἀπειλήσωσῐ(ν)
	optative	ἀπειλήσαιμῐ	ἀπειλήσειᾰς, ἀπειλήσαις	ἀπειλήσειε(ν), ἀπειλήσαι	ἀπειλήσαιτον	ἀπειλησαίτην	ἀπειλήσαιμεν	ἀπειλήσαιτε	ἀπειλήσειᾰν, ἀπειλήσαιεν
	imperative		ἀπείλησον	ἀπειλησᾰ́τω	ἀπειλήσᾰτον	ἀπειλησᾰ́των		ἀπειλήσᾰτε	ἀπειλησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠπειλησᾰ́μην	ἠπειλήσω	ἠπειλήσᾰτο	ἠπειλήσᾰσθον	ἠπειλησᾰ́σθην	ἠπειλησᾰ́μεθᾰ	ἠπειλήσᾰσθε	ἠπειλήσᾰντο
	subjunctive	ἀπειλήσωμαι	ἀπειλήσῃ	ἀπειλήσηται	ἀπειλήσησθον	ἀπειλήσησθον	ἀπειλησώμεθᾰ	ἀπειλήσησθε	ἀπειλήσωνται
	optative	ἀπειλησαίμην	ἀπειλήσαιο	ἀπειλήσαιτο	ἀπειλήσαισθον	ἀπειλησαίσθην	ἀπειλησαίμεθᾰ	ἀπειλήσαισθε	ἀπειλήσαιντο
	imperative		ἀπείλησαι	ἀπειλησᾰ́σθω	ἀπειλήσᾰσθον	ἀπειλησᾰ́σθων		ἀπειλήσᾰσθε	ἀπειλησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀπειλῆσαι			ἀπειλήσᾰσθαι
participle	m	ἀπειλήσᾱς			ἀπειλησᾰ́μενος
	f	ἀπειλήσᾱσᾰ			ἀπειλησᾰμένη
	n	ἀπειλῆσᾰν			ἀπειλησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἠπείληκᾰ, ἠπείλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠπείληκᾰ	ἠπείληκᾰς	ἠπείληκε(ν)	ἠπειλήκᾰτον	ἠπειλήκᾰτον	ἠπειλήκᾰμεν	ἠπειλήκᾰτε	ἠπειλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠπειλήκω	ἠπειλήκῃς	ἠπειλήκῃ	ἠπειλήκητον	ἠπειλήκητον	ἠπειλήκωμεν	ἠπειλήκητε	ἠπειλήκωσῐ(ν)
	optative	ἠπειλήκοιμῐ, ἠπειληκοίην	ἠπειλήκοις, ἠπειληκοίης	ἠπειλήκοι, ἠπειληκοίη	ἠπειλήκοιτον	ἠπειληκοίτην	ἠπειλήκοιμεν	ἠπειλήκοιτε	ἠπειλήκοιεν
	imperative		ἠπείληκε	ἠπειληκέτω	ἠπειλήκετον	ἠπειληκέτων		ἠπειλήκετε	ἠπειληκόντων
middle/ passive	indicative	ἠπείλημαι	ἠπείλησαι	ἠπείληται	ἠπείλησθον	ἠπείλησθον	ἠπειλήμεθᾰ	ἠπείλησθε	ἠπείληνται
	subjunctive	ἠπειλημένος ὦ	ἠπειλημένος ᾖς	ἠπειλημένος ᾖ	ἠπειλημένω ἦτον	ἠπειλημένω ἦτον	ἠπειλημένοι ὦμεν	ἠπειλημένοι ἦτε	ἠπειλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠπειλημένος εἴην	ἠπειλημένος εἴης	ἠπειλημένος εἴη	ἠπειλημένω εἴητον/εἶτον	ἠπειλημένω εἰήτην/εἴτην	ἠπειλημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠπειλημένοι εἴητε/εἶτε	ἠπειλημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἠπείλησο	ἠπειλήσθω	ἠπείλησθον	ἠπειλήσθων		ἠπείλησθε	ἠπειλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠπειληκέναι				ἠπειλῆσθαι
participle	m	ἠπειληκώς				ἠπειλημένος
	f	ἠπειληκυῖᾰ				ἠπειλημένη
	n	ἠπειληκός				ἠπειλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: απειλώ (apeiló)