ἀνορούω

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ ὀρούω (oroúō)

Pronunciation
 

Verb

ἀνορούω • (anoroúō)

  1. to start up, leap up

Conjugation
   Present: ἀνορούω, ἀνορούομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνορούω ἀνορούεις ἀνορούει ἀνορούετον ἀνορούετον ἀνορούομεν ἀνορούετε ἀνορούουσῐ(ν)
subjunctive ἀνορούω ἀνορούῃς ἀνορούῃ ἀνορούητον ἀνορούητον ἀνορούωμεν ἀνορούητε ἀνορούωσῐ(ν)
optative ἀνορούοιμῐ ἀνορούοις ἀνορούοι ἀνορούοιτον ἀνορουοίτην ἀνορούοιμεν ἀνορούοιτε ἀνορούοιεν
imperative   ἀνόρουε ἀνορουέτω ἀνορούετον ἀνορουέτων   ἀνορούετε ἀνορουόντων
middle/
passive		 indicative ἀνορούομαι ἀνορούῃ,
ἀνορούει		 ἀνορούεται ἀνορούεσθον ἀνορούεσθον ἀνορουόμεθᾰ ἀνορούεσθε ἀνορούονται
subjunctive ἀνορούωμαι ἀνορούῃ ἀνορούηται ἀνορούησθον ἀνορούησθον ἀνορουώμεθᾰ ἀνορούησθε ἀνορούωνται
optative ἀνορουοίμην ἀνορούοιο ἀνορούοιτο ἀνορούοισθον ἀνορουοίσθην ἀνορουοίμεθᾰ ἀνορούοισθε ἀνορούοιντο
imperative   ἀνορούου ἀνορουέσθω ἀνορούεσθον ἀνορουέσθων   ἀνορούεσθε ἀνορουέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνορούειν ἀνορούεσθαι
participle m ἀνορούων ἀνορουόμενος
f ἀνορούουσᾰ ἀνορουομένη
n ἀνοροῦον ἀνορουόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνώρουσᾰ, ἀνωρουσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνώρουσᾰ ἀνώρουσᾰς ἀνώρουσε(ν) ἀνωρούσᾰτον ἀνωρουσᾰ́την ἀνωρούσᾰμεν ἀνωρούσᾰτε ἀνώρουσᾰν
subjunctive ἀνορούσω ἀνορούσῃς ἀνορούσῃ ἀνορούσητον ἀνορούσητον ἀνορούσωμεν ἀνορούσητε ἀνορούσωσῐ(ν)
optative ἀνορούσαιμῐ ἀνορούσειᾰς,
ἀνορούσαις		 ἀνορούσειε(ν),
ἀνορούσαι		 ἀνορούσαιτον ἀνορουσαίτην ἀνορούσαιμεν ἀνορούσαιτε ἀνορούσειᾰν,
ἀνορούσαιεν
imperative   ἀνόρουσον ἀνορουσᾰ́τω ἀνορούσᾰτον ἀνορουσᾰ́των   ἀνορούσᾰτε ἀνορουσᾰ́ντων
middle indicative ἀνωρουσᾰ́μην ἀνωρούσω ἀνωρούσᾰτο ἀνωρούσᾰσθον ἀνωρουσᾰ́σθην ἀνωρουσᾰ́μεθᾰ ἀνωρούσᾰσθε ἀνωρούσᾰντο
subjunctive ἀνορούσωμαι ἀνορούσῃ ἀνορούσηται ἀνορούσησθον ἀνορούσησθον ἀνορουσώμεθᾰ ἀνορούσησθε ἀνορούσωνται
optative ἀνορουσαίμην ἀνορούσαιο ἀνορούσαιτο ἀνορούσαισθον ἀνορουσαίσθην ἀνορουσαίμεθᾰ ἀνορούσαισθε ἀνορούσαιντο
imperative   ἀνόρουσαι ἀνορουσᾰ́σθω ἀνορούσᾰσθον ἀνορουσᾰ́σθων   ἀνορούσᾰσθε ἀνορουσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀνοροῦσαι ἀνορούσᾰσθαι
participle m ἀνορούσᾱς ἀνορουσᾰ́μενος
f ἀνορούσᾱσᾰ ἀνορουσᾰμένη
n ἀνοροῦσᾰν ἀνορουσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνόρουσᾰ, ἀνορουσᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνόρουσᾰ ἀνόρουσᾰς ἀνόρουσε(ν) ἀνορούσᾰτον ἀνορουσᾰ́την ἀνορούσᾰμεν ἀνορούσᾰτε ἀνόρουσᾰν
middle indicative ἀνορουσᾰ́μην ἀνορούσᾰο ἀνορούσᾰτο ἀνορούσᾰσθον ἀνορουσᾰ́σθην ἀνορουσᾰ́με(σ)θᾰ ἀνορούσᾰσθε ἀνορούσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.