ไข้

See also: ไข and ไข่

Thai

Etymology

From Proto-Tai *k.rajꟲ (“illness; fever”). Cognate with Northern Thai ᨡᩱ ᩶, Lao ໄຂ້ (khai), Lü ᦺᦃᧉ (ẋay²), Shan ၶႆႈ (khāi), Ahom 𑜁𑜩 (khay).

Pronunciation

Orthographic		ไข้ ai kʰ ˆ
Phonemic		ไค่ ai g ˋ
Romanization	Paiboon	kâi
	Royal Institute	khai
(standard) IPA^(key)		/kʰaj˥˩/^(R)

Noun

ไข้ • (kâi)

sickness; illness (as in คนไข้ (kon-kâi), เจ็บไข้ (jèp-kâi), ป่วยไข้).
fever; pyrexia; a higher-than-normal body temperature of a person.

Derived terms

ไข้ใจ (kâi-jai)
ไข้เลือดออก (kâi-lʉ̂ʉat-ɔ̀ɔk)
ไข้หวัด (kâi-wàt)
ไข้เหลือง (kâi-lʉ̌ʉang)
คนไข้ (kon-kâi)
จับไข้
เจ็บไข้ (jèp-kâi)
ป่วยไข้
สารก่อไข้ (sǎan-gɔ̀ɔ-kâi)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.