บรรดาศักดิ์

• ประดาศักดิ์

From บรรดา (ban-daa, “all; every”) +‎ ศักดิ์ (sàk, “dignity; honour; status; etc”).

บรรดาศักดิ์ • (ban-daa-sàk)

1. noble rank.

• In Thailand, noble ranks are given to royal persons, government officers, and priests.
• Noble ranks given to royal persons in charge of กรม (grom) are (from highest to lowest):
  • กรมพระยา
  • กรมพระ
  • กรมหลวง
  • กรมขุน
  • กรมหมื่น
• Noble ranks for government officers were (from highest to lowest):
  • สมเด็จเจ้าพระยา (sǒm-dèt-jâao-prá-yaa)
  • เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa)
  • พระยา (prá-yaa)
  • พระ (prá)
  • หลวง (lǔuang)
  • ขุน (kǔn)
  • หมื่น (mʉ̀ʉn)
  • พัน (pan)
  • นาย (naai)
• Noble ranks for government officers in the royal harem were (from highest to lowest):
  • เจ้าคุณ
  • ท้าว (táao)
• For noble ranks given to priests, see สมณศักดิ์ (sà-má-ná-sàk).
• Every noble rank is accompanied by a noble title, called ราชทินนาม (râat-chá-tin-ná-naam). These titles are chiefly bureaucratic. For example, every minister of defence was titled มหาเสนา (má-hǎa-sěe-naa), every minister of interior was titled จักรี (jàk-grii), every minister of agriculture was titled พลเทพ (pon-lá-têep), etc. If the officer titled มหาเสนา (má-hǎa-sěe-naa) held the rank of พระยา (prá-yaa), he would be styled พระยามหาเสนา (prá-yaa má-hǎa-sěe-naa), or if his rank was เจ้าพระยา (jâao-prá-yaa), his style would then be เจ้าพระยามหาเสนา (jâao-prá-yaa má-hǎa-sěe-naa), etc.
• Persons sharing the same noble title are distinguished by their personal names, often written in parentheses. This form of writing is observed in modern formal documents. Examples: