ಕಲ್ಲು
See also: ಕೊಲ್ಲು
Kannada
ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲು (a big rock)
Etymology
From Old Kannada ಕಲ್ (kal). Cognate with Tamil கல் (kal), Telugu కలు (kalu), Malayalam കല്ല് (kallŭ).
Pronunciation
- IPA(key): /kɐllu/
Noun
ಕಲ್ಲು • (kallu)
- rock, stone, pebble
- ಕಲ್ಲಿನಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.
- kallinaṣṭu gaṭṭiyāgiddāne.
- He is as tough as a rock.
- The Bible, John 8:7
- ಮತ್ತೆ ಆತನಿಗೆ ಹಾಗೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಗ ಅವನು ಮೇಲೆದ್ದುಕೊಂಡು ಹೇಳಿದನು: ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವನು ಪಾಪವಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದಾನೋ ಅವನೇ ಮೊದಲನೆಯ ಕಲ್ಲನ್ನು ಎಸೆಯಲಿ.
- matte ātanige hāgē praśnisuttalē iddāga avanu mēleddukoṇḍu hēḷidanu: nimmalli yāvanu pāpavillade iddānō avanē modalaneya kallannu eseyali.
- So when they continued asking him, he lifted up himself, and said unto them, He that is without sin among you, let him first cast a stone at her.
Declension
| Case/Form | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | ಕಲ್ಲು (kallu) | ಕಲ್ಲುಗಳು (kallugaḷu) |
| Accusative | ಕಲ್ಲನ್ನು (kallannu) | ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು (kallugaḷannu) |
| Instrumental | ಕಲ್ಲಿನಿಂದ (kallininda) | ಕಲ್ಲುಗಳಿಂದ (kallugaḷinda) |
| Dative | ಕಲ್ಲಿಗೆ (kallige) | ಕಲ್ಲುಗಳಿಗೆ (kallugaḷige) |
| Genitive | ಕಲ್ಲಿನ (kallina) | ಕಲ್ಲುಗಳ (kallugaḷa) |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.