स्मित

Sanskrit

From the root स्मि (smi, “to laugh”). Cognate with English smile.

स्मित • (smitá)

Masculine a-stem declension of स्मित (smitá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्मितः smitáḥ	स्मितौ / स्मिता¹ smitaú / smitā́¹	स्मिताः / स्मितासः¹ smitā́ḥ / smitā́saḥ¹
Vocative	स्मित smíta	स्मितौ / स्मिता¹ smítau / smítā¹	स्मिताः / स्मितासः¹ smítāḥ / smítāsaḥ¹
Accusative	स्मितम् smitám	स्मितौ / स्मिता¹ smitaú / smitā́¹	स्मितान् smitā́n
Instrumental	स्मितेन smiténa	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मितैः / स्मितेभिः¹ smitaíḥ / smitébhiḥ¹
Dative	स्मिताय smitā́ya	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मितेभ्यः smitébhyaḥ
Ablative	स्मितात् smitā́t	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मितेभ्यः smitébhyaḥ
Genitive	स्मितस्य smitásya	स्मितयोः smitáyoḥ	स्मितानाम् smitā́nām
Locative	स्मिते smité	स्मितयोः smitáyoḥ	स्मितेषु smitéṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of स्मिता (smitā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्मिता smitā́	स्मिते smité	स्मिताः smitā́ḥ
Vocative	स्मिते smíte	स्मिते smíte	स्मिताः smítāḥ
Accusative	स्मिताम् smitā́m	स्मिते smité	स्मिताः smitā́ḥ
Instrumental	स्मितया / स्मिता¹ smitáyā / smitā́¹	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मिताभिः smitā́bhiḥ
Dative	स्मितायै smitā́yai	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मिताभ्यः smitā́bhyaḥ
Ablative	स्मितायाः / स्मितायै² smitā́yāḥ / smitā́yai²	स्मिताभ्याम् smitā́bhyām	स्मिताभ्यः smitā́bhyaḥ
Genitive	स्मितायाः / स्मितायै² smitā́yāḥ / smitā́yai²	स्मितयोः smitáyoḥ	स्मितानाम् smitā́nām
Locative	स्मितायाम् smitā́yām	स्मितयोः smitáyoḥ	स्मितासु smitā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of स्मित (smita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्मितम् smitam	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Vocative	स्मित smita	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Accusative	स्मितम् smitam	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Instrumental	स्मितेन smitena	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितैः / स्मितेभिः¹ smitaiḥ / smitebhiḥ¹
Dative	स्मिताय smitāya	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितेभ्यः smitebhyaḥ
Ablative	स्मितात् smitāt	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितेभ्यः smitebhyaḥ
Genitive	स्मितस्य smitasya	स्मितयोः smitayoḥ	स्मितानाम् smitānām
Locative	स्मिते smite	स्मितयोः smitayoḥ	स्मितेषु smiteṣu
Notes	¹Vedic

स्मित • (smita) stem, n

Neuter a-stem declension of स्मित (smita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	स्मितम् smitam	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Vocative	स्मित smita	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Accusative	स्मितम् smitam	स्मिते smite	स्मितानि / स्मिता¹ smitāni / smitā¹
Instrumental	स्मितेन smitena	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितैः / स्मितेभिः¹ smitaiḥ / smitebhiḥ¹
Dative	स्मिताय smitāya	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितेभ्यः smitebhyaḥ
Ablative	स्मितात् smitāt	स्मिताभ्याम् smitābhyām	स्मितेभ्यः smitebhyaḥ
Genitive	स्मितस्य smitasya	स्मितयोः smitayoḥ	स्मितानाम् smitānām
Locative	स्मिते smite	स्मितयोः smitayoḥ	स्मितेषु smiteṣu
Notes	¹Vedic

Monier Williams (1899) “स्मित”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1271.
William Dwight Whitney, 1885, The Roots, Verb-forms, and Primary Derivatives of the Sanskrit Language, Leipzig: Breitkopf and Härtel, page 198
Arthur Anthony Macdonell (1893) “स्मित”, in A practical Sanskrit dictionary with transliteration, accentuation, and etymological analysis throughout, London: Oxford University Press

Mallory, J. P. with Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 360
Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 568
Pokorny, Julius (1959) chapter 0967, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 0967

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.