सुराकार

Sanskrit

Noun

सुराकार • (surākāra) stem, m

  1. distiller (VS.)

Declension

Neuter a-stem declension of सुराकार
Nom. sg. सुराकारम् (surākāram)
Gen. sg. सुराकारस्य (surākārasya)
Singular Dual Plural
Nominative सुराकारम् (surākāram) सुराकारे (surākāre) सुराकाराणि (surākārāṇi)
Vocative सुराकार (surākāra) सुराकारे (surākāre) सुराकाराणि (surākārāṇi)
Accusative सुराकारम् (surākāram) सुराकारे (surākāre) सुराकाराणि (surākārāṇi)
Instrumental सुराकारेण (surākāreṇa) सुराकाराभ्याम् (surākārābhyām) सुराकारैः (surākāraiḥ)
Dative सुराकाराय (surākārāya) सुराकाराभ्याम् (surākārābhyām) सुराकारेभ्यः (surākārebhyaḥ)
Ablative सुराकारात् (surākārāt) सुराकाराभ्याम् (surākārābhyām) सुराकारेभ्यः (surākārebhyaḥ)
Genitive सुराकारस्य (surākārasya) सुराकारयोः (surākārayoḥ) सुराकाराणाम् (surākārāṇām)
Locative सुराकारे (surākāre) सुराकारयोः (surākārayoḥ) सुराकारेषु (surākāreṣu)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.