دنیدن
Persian
Etymology
From Proto-Iranian *dánayati, from Proto-Indo-Iranian *dʰánayati, from Proto-Indo-European *dʰenh₂-. Cognate with Sanskrit धन् (dhan, “to cause to move”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /dæniːˈdæn/
Verb
Conjugation
| infinitive | دنیدن (danidán) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| stem | present | دن (dan) | ||||||
| past | دنید (danid) | |||||||
| participle | present | دننده (danandé) | ||||||
| past | دنیده (danidé) | |||||||
| singular | plural | |||||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| indicative | aorist | دنم (danam) |
دنی (dani) |
دند (danad) |
دنیم (danim) |
دنید (danid) |
دنند (danand) | |
| present (imperfect) | می‌دنم (mí-danam) |
می‌دنی (mí-dani) |
می‌دند (mí-danad) |
می‌دنیم (mí-danim) |
می‌دنید (mí-danid) |
می‌دنند (mí-danand) | ||
| present progressive | دارم می‌دنم (dấram mí-danam) |
داری می‌دنی (dấri mí-dani) |
دارد می‌دند (dấrad mí-danad) |
داریم می‌دنیم (dấrim mí-danim) |
دارید می‌دنید (dấrid mí-danid) |
دارند می‌دنند (dấrand mí-danand) | ||
| present perfect | دنیده‌ام (danidé-am) |
دنیده‌ای (danidé-i) |
دنیده است (danidé ast) |
دنیده‌ایم (danidé-im) |
دنیده‌اید (danidé-id) |
دنیده‌اند (danidé-and) | ||
| past | دنیدم (danidam) |
دنیدی (danidi) |
دنید (danid) |
دنیدیم (danidim) |
دنیدید (danidid) |
دنیدند (danidand) | ||
| past (imperfect) | می‌دنیدم (mí-danidam) |
می‌دنیدی (mí-danidi) |
می‌دنید (mí-danid) |
می‌دنیدیم (mí-danidim) |
می‌دنیدید (mí-danidid) |
می‌دنیدند (mí-danidand) | ||
| past progressive | داشتم می‌دنیدم (dấštam mí-danidam) |
داشتی می‌دنیدی (dấšti mí-danidi) |
داشت می‌دنید (dâšt mí-danid) |
داشتیم می‌دنیدیم (dấštim mí-danidim) |
داشتید می‌دنیدید (dấštid mí-danidid) |
داشتند می‌دنیدند (dấštand mí-danidand) | ||
| pluperfect | دنیده بودم (danidé búdam) |
دنیده بودی (danidé búdi) |
دنیده بود (danidé bud) |
دنیده بودیم (danidé búdim) |
دنیده بودید (danidé búdid) |
دنیده بودند (danidé búdand) | ||
| future | خواهم دنید (xâhám danid) |
خواهی دنید (xâhí danid) |
خواهد دنید (xâhád danid) |
خواهیم دنید (xâhím danid) |
خواهید دنید (xâhíd danid) |
خواهند دنید (xâhánd danid) | ||
| subjunctive | present | بدنم (bédanam) |
بدنی (bédani) |
بدند (bédanad) |
بدنیم (bédanim) |
بدنید (bédanid) |
بدنند (bédanand) | |
| past | دنیده باشم (danidé bấšam) |
دنیده باشی (danidé bấši) |
دنیده باشد (danidé bấšad) |
دنیده باشیم (danidé bấšim) |
دنیده باشید (danidé bấšid) |
دنیده باشند (danidé bấšand) | ||
| imperative | بدن (bédan) |
بدنید (bédanid) |
||||||
References
- Mayrhofer, Manfred (1992) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan] (in German), volume 1, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, pages 772-3
- Steingass, Francis Joseph (1892) “دنیدن”, in A Comprehensive Persian–English dictionary, London: Routledge & K. Paul
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.