انگشت

Pashto

Noun

انگشت • (angúšt) m

  1. finger

Persian

Etymology 1

from Middle Persian ʾngwst', from Proto-Indo-Iranian *Hangúštʰas, from Proto-Indo-European *h₂eng- (“joint”). Cognate with Avestan 𐬀𐬧𐬔𐬎𐬱𐬙𐬀 (aṇgušta) and Sanskrit अङ्गुष्ठ (aṅguṣṭha, “thumb, big toe”).[1]

Pronunciation

(phonemic)

 
  • (Dari, formal) IPA(key): [ʔäŋ.ɡʊ́ʃt̪]
    • (Kabuli) IPA(key): [ʔäŋ.ɡʊ́ʃt̪]
    • (Hazaragi) IPA(key): [ʔäŋ.ɡúʃt̪]

Readings
Classical reading? angušt
Dari reading? angušt
Iranian reading? angošt
Tajik reading? angušt

(phonetic)

Noun
Dari انگشت
Iranian Persian
Tajik ангушт

اَنگُشت • (angošt) (plural اَنگُشت‌ها (angošt-hâ) or اَنگُشتان (angoštân))

  1. finger
  2. digit; (especially) the Persian digit of about 2 cm
Inflection
    Enclitic-attached forms of انگشت (angošt) (Iranian Persian)
    Basic forms of انگشت (angošt)
singular plural
bare انگشت
(angošt)		 انگشتان، انگشت‌ها
(angoštấn, angošt-hấ)
انگشتا △
(angoštấ)
definitive direct object انگشت را
(angošt râ)
انگشت رو △
(angošto)		 انگشتان را، انگشت‌ها را
(angoštấn râ, angošt-hấ râ)
انگشتا رو △
(angoštấ ro)
ezâfe انگشت
(angošt-e)		 انگشتان، انگشت‌های
(angoštấn-e, angošt-hấ-ye)
انگشتای △
(angoštấ-ye)
marked indefinite
or relative definite		 انگشتی
(angošt-i)		 انگشتانی، انگشت‌هایی
(angoštấn-i, angošt-hấ-i)
انگشتایی △
(angoštấi)
△ Colloquial.
    Possessive forms of انگشت (angošt)
singular plural
1st person singular
(“my”)		 انگشتم
(angoštam)		 انگشت‌هایم
(angošt-hấyam)
انگشت‌هام، انگشتام △
(angoštấm)
2nd person singular
(“your”)		 انگشتت
(angoštat)
[Term?] △
(angoštet)		 انگشت‌هایت
(angošt-hấyat)
انگشت‌هات، انگشتات △
(angoštất)
3rd person singular
(“his, her, its”)		 انگشتش
(angoštaš)
[Term?] △
(angošteš)		 انگشت‌هایش
(angošt-hấyaš)
انگشت‌هاش، انگشتاش △
(angoštấš)
1st plural
(“our”)		 انگشتمان
(angoštemân)
انگشتمون △
(angoštemun)		 انگشت‌هایمان
(angošt-hấyemân)
انگشت‌هامون، انگشتامون △
(angoštấmun)
2nd plural
(“your”)		 انگشتتان
(angoštetân)
انگشتتون △
(angoštetun)		 انگشت‌هایتان
(angošt-hấyetân)
انگشت‌هاتون، انگشتاتون △
(angoštấtun)
3rd plural
(“their”)		 انگشتشان
(angoštešân)
انگشتشون △
(angoštešun)		 انگشت‌هایشان
(angošt-hấyešân)
انگشت‌هاشون، انگشتاشون △
(angoštấšun)
△ Colloquial.
Derived terms

(verbs)

  • انگشت گذاشتن (angošt gozâštan)

(others)

  • انگشت شست (angošt-e šast)
  • انگشت شمار (angošt-šomâr)
  • انگشت نگاری (angošt-negâri)
  • انگشت پا (angošt-e pâ)
  • پنج انگشت (panj angošt)
Descendants
  • → Gujarati: અંગુશ્ત (aṅguśt)

Etymology 2

From Proto-Iranian *angišta-, from Proto-Iranian *Hángārah, from Proto-Indo-Iranian *Hángāras, from Proto-Indo-European *h₁óngʷl̥ (“charcoal”).[2]

Pronunciation
  • IPA(key): [æŋˈɡʲeʃt̪ʰ]
 
  • (Dari, formal) IPA(key): [ʔäŋ.ɡɪ́ʃt̪]
    • (Kabuli) IPA(key): [ʔäŋ.ɡɪ́ʃt̪]
    • (Hazaragi) IPA(key): [ʔäŋ.ɡíʃt̪]

Readings
Classical reading? angišt
Dari reading? angišt
Iranian reading? angešt
Tajik reading? angišt

Noun
Dari انگشت
Iranian Persian
Tajik ангишт

انگشت • (angešt)

  1. charcoal

References
  1. Rastorgujeva, V. S., Edelʹman, D. I. (2000) Etimologičeskij slovarʹ iranskix jazykov [Etymological Dictionary of Iranian Languages] (in Russian), volume 1, Moscow: Vostochnaya Literatura, page 169
  2. Rastorgujeva, V. S., Edelʹman, D. I. (2000) Etimologičeskij slovarʹ iranskix jazykov [Etymological Dictionary of Iranian Languages] (in Russian), volume 1, Moscow: Vostochnaya Literatura, page 168
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.