քաջահաճութիւն

Old Armenian

Etymology

քաջահաճոյ (kʻaǰahačoy) + -ութիւն (-utʻiwn)

Noun

քաջահաճութիւն • (kʻaǰahačutʻiwn)

  1. attractiveness, pleasantness
    • 13th century, Grigor Skewṙacʿi, Nerbołean i Surbn Nersēs Lambronacʿi [Eulogy of St. Nersēs Lambronacʿi] :[1]
      ի զօրութենէ մարմնոյ, ի բարեչափութենէ հասակի, ի գեղեցկամասնութենէ անդամոց [] Իսկ որ ի ներքուստ զբարեմասնութեանն սովորեցին նկարագրել զգեղ, այլ իմն ընդդիմակօք զքաջահաճութիւնն ստորագրեն
      i zōrutʻenē marmnoy, i barečʻapʻutʻenē hasaki, i geġecʻkamasnutʻenē andamocʻ [] Isk or i nerkʻust zbaremasnutʻeann sovorecʻin nkaragrel zgeġ, ayl imn ənddimakōkʻ zkʻaǰahačutʻiwnn storagren
      • Translation by S. Peter Cowe
        [the eulogy should begin with] bodily strength, height of good stature, the beautiful proportion of the limbs [] But those accustomed to describe the beauty of inner comeliness, portray this attractiveness as something under [the form of] masks

Declension

References

  1. Cowe, S. Peter (2019) “The object of Ałtʿamarʿci’s affections”, in U. Bläsing, J. Dum-Tragut, T.M. van Lint, editors, Armenian, Hittite, and Indo-European Studies: A Commemoration Volume for Jos J.S. Weitenberg (Hebrew University Armenian Studies; 15), Leuven: Peeters, page 73

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.