տար

See also: տար-

Armenian

Pronunciation

Verb

տար • (tar)

  1. second-person singular imperative of տանել (tanel)

Etymology 2

Learned borrowing from Old Armenian տար (tar).

Adjective

տար • (tar) (superlative ամենատար)

  1. (literary) distant, far off, remote
    Synonym: հեռու (heṙu)
Declension

Old Armenian

Etymology

Of the same Iranian origin as the prefix տար- (tar-).[1]

Adjective

տար • (tar)

  1. distant, far off, remote
    տար աշխարհ հատանել / հարկանել, երթալ ի տար աշխարհ, ի տար աշխարհս ընթանալ / անցանելtar ašxarh hatanel / harkanel, ertʻal i tar ašxarh, i tar ašxarhs əntʻanal / ancʻanelto travel abroad
    ի տար աշխարհէ գալi tar ašxarhē galto return from abroad

Usage notes

Independently used only with the noun աշխարհ (ašxarh).

Derived terms

  • տարաշխարհիկ (tarašxarhik)
  • տարադէմ (taradēm)
  • տարադիմիկ (taradimik)
  • տարակաց (tarakacʻ)

Descendants

  • Armenian: տար (tar)

References

  1. Ačaṙean, Hračʻeay (1979) “տար”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, volume IV, Yerevan: University Press, pages 381–382

Further reading

  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1837) “տար”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), volume II, Venice: S. Lazarus Armenian Academy, page 850ab
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “տար”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy, page 693a
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.