կանչել
Armenian
Etymology
Inherited from Old Armenian կանչեմ (kančʻem).
Pronunciation
- (Eastern Armenian, standard) IPA(key): [kɑnt͡ʃʰél]
- (Western Armenian, standard) IPA(key): [ɡɑnt͡ʃʰél]
Inflection
plain -el conjugation (Eastern Armenian)
| infinitive | կանչել (kančʻel) | imperfective converb | կանչում (kančʻum) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| passive | կանչվել (kančʻvel) | simultaneous converb | կանչելիս (kančʻelis) | ||||
| causative | — | perfective converb | կանչել (kančʻel) | ||||
| aorist stem | կանչ- (kančʻ-) | future converb I | կանչելու (kančʻelu) | ||||
| resultative participle | կանչած (kančʻac) | future converb II | կանչելիք (kančʻelikʻ) | ||||
| subject participle | կանչող (kančʻoġ) | connegative converb | կանչի (kančʻi) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | կանչում եմ (kančʻum em) | կանչում ես (kančʻum es) | կանչում է (kančʻum ē) | կանչում ենք (kančʻum enkʻ) | կանչում եք (kančʻum ekʻ) | կանչում են (kančʻum en) | |
| past imperfective | կանչում էի (kančʻum ēi) | կանչում էիր (kančʻum ēir) | կանչում էր (kančʻum ēr) | կանչում էինք (kančʻum ēinkʻ) | կանչում էիք (kančʻum ēikʻ) | կանչում էին (kančʻum ēin) | |
| future | կանչելու եմ (kančʻelu em) | կանչելու ես (kančʻelu es) | կանչելու է (kančʻelu ē) | կանչելու ենք (kančʻelu enkʻ) | կանչելու եք (kančʻelu ekʻ) | կանչելու են (kančʻelu en) | |
| past future | կանչելու էի (kančʻelu ēi) | կանչելու էիր (kančʻelu ēir) | կանչելու էր (kančʻelu ēr) | կանչելու էինք (kančʻelu ēinkʻ) | կանչելու էիք (kančʻelu ēikʻ) | կանչելու էին (kančʻelu ēin) | |
| present perfect | կանչել եմ (kančʻel em) | կանչել ես (kančʻel es) | կանչել է (kančʻel ē) | կանչել ենք (kančʻel enkʻ) | կանչել եք (kančʻel ekʻ) | կանչել են (kančʻel en) | |
| pluperfect | կանչել էի (kančʻel ēi) | կանչել էիր (kančʻel ēir) | կանչել էր (kančʻel ēr) | կանչել էինք (kančʻel ēinkʻ) | կանչել էիք (kančʻel ēikʻ) | կանչել էին (kančʻel ēin) | |
| aorist (past perfective) | կանչեցի, կանչի* (kančʻecʻi, kančʻi*) | կանչեցիր, կանչիր* (kančʻecʻir, kančʻir*) | կանչեց (kančʻecʻ) | կանչեցինք, կանչինք* (kančʻecʻinkʻ, kančʻinkʻ*) | կանչեցիք, կանչիք* (kančʻecʻikʻ, kančʻikʻ*) | կանչեցին, կանչին* (kančʻecʻin, kančʻin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | կանչեմ (kančʻem) | կանչես (kančʻes) | կանչի (kančʻi) | կանչենք (kančʻenkʻ) | կանչեք (kančʻekʻ) | կանչեն (kančʻen) | |
| past | կանչեի (kančʻei) | կանչեիր (kančʻeir) | կանչեր (kančʻer) | կանչեինք (kančʻeinkʻ) | կանչեիք (kančʻeikʻ) | կանչեին (kančʻein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | կկանչեմ (kkančʻem) | կկանչես (kkančʻes) | կկանչի (kkančʻi) | կկանչենք (kkančʻenkʻ) | կկանչեք (kkančʻekʻ) | կկանչեն (kkančʻen) | |
| past | կկանչեի (kkančʻei) | կկանչեիր (kkančʻeir) | կկանչեր (kkančʻer) | կկանչեինք (kkančʻeinkʻ) | կկանչեիք (kkančʻeikʻ) | կկանչեին (kkančʻein) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | կանչի՛ր, կանչի՛* (kančʻír, kančʻí*) | — | — | կանչե՛ք, կանչեցե՛ք** (kančʻékʻ, kančʻecʻékʻ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
plain -el negative conjugation (Eastern Armenian)
| infinitive | չկանչել (čʻkančʻel) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| resultative participle | չկանչած (čʻkančʻac) | ||||||
| subject participle | չկանչող (čʻkančʻoġ) | ||||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | չեմ կանչում (čʻem kančʻum) | չես կանչում (čʻes kančʻum) | չի կանչում (čʻi kančʻum) | չենք կանչում (čʻenkʻ kančʻum) | չեք կանչում (čʻekʻ kančʻum) | չեն կանչում (čʻen kančʻum) | |
| past imperfective | չէի կանչում (čʻēi kančʻum) | չէիր կանչում (čʻēir kančʻum) | չէր կանչում (čʻēr kančʻum) | չէինք կանչում (čʻēinkʻ kančʻum) | չէիք կանչում (čʻēikʻ kančʻum) | չէին կանչում (čʻēin kančʻum) | |
| future | չեմ կանչելու (čʻem kančʻelu) | չես կանչելու (čʻes kančʻelu) | չի կանչելու (čʻi kančʻelu) | չենք կանչելու (čʻenkʻ kančʻelu) | չեք կանչելու (čʻekʻ kančʻelu) | չեն կանչելու (čʻen kančʻelu) | |
| past future | չէի կանչելու (čʻēi kančʻelu) | չէիր կանչելու (čʻēir kančʻelu) | չէր կանչելու (čʻēr kančʻelu) | չէինք կանչելու (čʻēinkʻ kančʻelu) | չէիք կանչելու (čʻēikʻ kančʻelu) | չէին կանչելու (čʻēin kančʻelu) | |
| present perfect | չեմ կանչել (čʻem kančʻel) | չես կանչել (čʻes kančʻel) | չի կանչել (čʻi kančʻel) | չենք կանչել (čʻenkʻ kančʻel) | չեք կանչել (čʻekʻ kančʻel) | չեն կանչել (čʻen kančʻel) | |
| pluperfect | չէի կանչել (čʻēi kančʻel) | չէիր կանչել (čʻēir kančʻel) | չէր կանչել (čʻēr kančʻel) | չէինք կանչել (čʻēinkʻ kančʻel) | չէիք կանչել (čʻēikʻ kančʻel) | չէին կանչել (čʻēin kančʻel) | |
| aorist (past perfective) | չկանչեցի, չկանչի* (čʻkančʻecʻi, čʻkančʻi*) | չկանչեցիր, չկանչիր* (čʻkančʻecʻir, čʻkančʻir*) | չկանչեց (čʻkančʻecʻ) | չկանչեցինք, չկանչինք* (čʻkančʻecʻinkʻ, čʻkančʻinkʻ*) | չկանչեցիք, չկանչիք* (čʻkančʻecʻikʻ, čʻkančʻikʻ*) | չկանչեցին, չկանչին* (čʻkančʻecʻin, čʻkančʻin*) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| present | չկանչեմ (čʻkančʻem) | չկանչես (čʻkančʻes) | չկանչի (čʻkančʻi) | չկանչենք (čʻkančʻenkʻ) | չկանչեք (čʻkančʻekʻ) | չկանչեն (čʻkančʻen) | |
| past | չկանչեի (čʻkančʻei) | չկանչեիր (čʻkančʻeir) | չկանչեր (čʻkančʻer) | չկանչեինք (čʻkančʻeinkʻ) | չկանչեիք (čʻkančʻeikʻ) | չկանչեին (čʻkančʻein) | |
| conditional | ես | դու | նա | մենք | դուք | նրանք | |
| future | չեմ կանչի (čʻem kančʻi) | չես կանչի (čʻes kančʻi) | չի կանչի (čʻi kančʻi) | չենք կանչի (čʻenkʻ kančʻi) | չեք կանչի (čʻekʻ kančʻi) | չեն կանչի (čʻen kančʻi) | |
| past | չէի կանչի (čʻēi kančʻi) | չէիր կանչի (čʻēir kančʻi) | չէր կանչի (čʻēr kančʻi) | չէինք կանչի (čʻēinkʻ kančʻi) | չէիք կանչի (čʻēikʻ kančʻi) | չէին կանչի (čʻēin kančʻi) | |
| imperative | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| — | մի՛ կանչիր, մի՛ կանչի* (mí kančʻir, mí kančʻi*) | — | — | մի՛ կանչեք, մի՛ կանչեցեք** (mí kančʻekʻ, mí kančʻecʻekʻ**) | — | ||
| *colloquial **dated | |||||||
declension of the nominalized infinitive, u-type, inanimate (Eastern Armenian)
| singular (singulare tantum) | ||||
|---|---|---|---|---|
| nominative | կանչել (kančʻel) | |||
| dative | կանչելու (kančʻelu) | |||
| ablative | կանչելուց (kančʻelucʻ) | |||
| instrumental | կանչելով (kančʻelov) | |||
| locative | կանչելում (kančʻelum) | |||
| definite forms | ||||
| nominative | կանչելը/կանչելն (kančʻelə/kančʻeln) | |||
| dative | կանչելուն (kančʻelun) | |||
| 1st person possessive forms (my) | ||||
| nominative | կանչելս (kančʻels) | |||
| dative | կանչելուս (kančʻelus) | |||
| ablative | կանչելուցս (kančʻelucʻs) | |||
| instrumental | կանչելովս (kančʻelovs) | |||
| locative | կանչելումս (kančʻelums) | |||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||
| nominative | կանչելդ (kančʻeld) | |||
| dative | կանչելուդ (kančʻelud) | |||
| ablative | կանչելուցդ (kančʻelucʻd) | |||
| instrumental | կանչելովդ (kančʻelovd) | |||
| locative | կանչելումդ (kančʻelumd) | |||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.