թագաւորութիւն

Old Armenian

Etymology

From թագաւոր (tʻagawor, “king”) +‎ -ութիւն (-utʻiwn, “-dom”).

Noun

թագաւորութիւն • (tʻagaworutʻiwn)

  1. reign, empire; royalty, crown; kingdom
    միջոց պարապոյ թագաւորութեան ― miǰocʻ parapoy tʻagaworutʻean ― interregnum
    Թագաւորութիւն/Թագաւորութիւնք ― Tʻagaworutʻiwn/Tʻagaworutʻiwnkʻ ― The Book of Kings

Declension
n-type
singular plural
nominative թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) թագաւորութիւնք (tʻagaworutʻiwnkʻ)
genitive թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ)
dative թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ)
accusative թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns)
ablative թագաւորութենէ (tʻagaworutʻenē) թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ)
instrumental թագաւորութեամբ (tʻagaworutʻeamb) թագաւորութեամբք (tʻagaworutʻeambkʻ)
locative թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns)

Descendants
  • Armenian: թագավորություն (tʻagavorutʻyun) (t’agavorut’yun)

References
  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “թագաւորութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.