արբիմ
Old Armenian
Etymology
From արբ- (arb-).
Conjugation
mediopassive
| infinitive | արբել, արբիլ* (arbel, arbil*) | participle | արբեցեալ, արբեալ (arbecʻeal, arbeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | արբեցուցանեմ (arbecʻucʻanem) | aorist stem | արբեց- (arbecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | արբիմ (arbim) | արբիս (arbis) | արբի (arbi) | արբիմք (arbimkʻ) | արբիք (arbikʻ) | արբին (arbin) | |
| imperfect | արբէի (arbēi) | արբէիր (arbēir) | արբէր, արբիւր (arbēr, arbiwr) | արբէաք (arbēakʻ) | արբէիք (arbēikʻ) | արբէին (arbēin) | |
| aorist | արբեցայ (arbecʻay) | արբեցար (arbecʻar) | արբեցաւ (arbecʻaw) | արբեցաք (arbecʻakʻ) | արբեցայք (arbecʻaykʻ) | արբեցան (arbecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | արբիցիմ (arbicʻim) | արբիցիս (arbicʻis) | արբիցի (arbicʻi) | արբիցիմք (arbicʻimkʻ) | արբիցիք (arbicʻikʻ) | արբիցին (arbicʻin) | |
| aorist | արբեցայց (arbecʻaycʻ) | արբեսցիս (arbescʻis) | արբեսցի (arbescʻi) | արբեսցուք (arbescʻukʻ) | արբեսջիք (arbesǰikʻ) | արբեսցին (arbescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | արբեա՛ց (arbeácʻ) | — | — | արբեցարո՛ւք (arbecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | արբեսջի՛ր (arbesǰír) | — | — | արբեսջի՛ք (arbesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ արբիր (mí arbir) | — | — | մի՛ արբիք (mí arbikʻ) | — | |
| *post-classical | |||||||
Descendants
- Armenian: արբել (arbel)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “արբիմ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.