Աստուածատուր
Old Armenian
Etymology
From աստուածատուր (astuacatur, “God-given”), from աստուած (astuac, “God”) + -ա- (-a-) + տամ (tam, “to give”). Typologically compare Proto-Iranian *BágadaHtah.
Declension
o-type
| singular (uncountable) | |
|---|---|
| nominative | Աստուածատուր (Astuacatur) |
| genitive | Աստուածատրոյ (Astuacatroy) |
| dative | Աստուածատրոյ (Astuacatroy) |
| accusative | Աստուածատուր (Astuacatur) |
| ablative | Աստուածատրոյ (Astuacatroy) |
| instrumental | Աստուածատրով (Astuacatrov) |
| locative | Աստուածատուր (Astuacatur) |
Descendants
- Middle Armenian: Աստուր (Astur), Տատուր (Tatur), Ծատուր (Catur), Ասուատուր (Asuatur), Աստուատուր (Astuatur), Ասպատուր (Aspatur), Ասատուր (Asatur)
- → Armenian: Աստվածատուր (Astvacatur) (learned)
References
- Ačaṙyan, Hračʻya (1942) “Աստուածատուր”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (Erewani petakan hamalsaran. Gitakan ašxatutʻyunner; 21) (in Armenian), volume I, Yerevan: University Press, pages 233–250
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.