ψάλτης

Greek

Etymology

From Koine Greek ψάλτης (psáltēs), from Ancient Greek ψάλλω (psállō).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpsaltis/
Hyphenation: ψάλ‧της

Noun

ψάλτης • (psáltis) m (plural ψάλτες or ψαλτάδες, feminine ψάλτρια)

(music) cantor, chanter
Synonym: ψαλμωδός (psalmodós)

Declension

declension of ψάλτης

case \ number	singular	plural
nominative	ψάλτης •	ψάλτες •, ψαλτάδες •
genitive	ψάλτη •	ψαλτών •, ψαλτάδων •
accusative	ψάλτη •	ψάλτες •, ψαλτάδες •
vocative	ψάλτη •	ψάλτες •, ψαλτάδες •

Related terms

αρχιψάλτης (archipsáltis, “chief chanter”)

Further reading

Βυζαντινή μουσική on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el
ψάλτης - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.