χόνδρινος

Ancient Greek

Etymology

From χόνδρος (khóndros, “groats of wheat or spelt”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰón.dri.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰon.dri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxon.dri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxon.dri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxon.dri.nos/

Adjective

χόνδρῐνος • (khóndrinos) m (feminine χονδρῐ́νη, neuter χόνδρῐνον); first/second declension

made of groats or coarse meal

Inflection

First and second declension of χόνδρῐνος; χονδρῐ́νη; χόνδρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χόνδρῐνος khóndrinos	χονδρῐ́νη khondrínē	χόνδρῐνον khóndrinon	χονδρῐ́νω khondrínō	χονδρῐ́νᾱ khondrínā	χονδρῐ́νω khondrínō	χόνδρῐνοι khóndrinoi	χόνδρῐναι khóndrinai	χόνδρῐνᾰ khóndrina
Genitive	χονδρῐ́νου khondrínou	χονδρῐ́νης khondrínēs	χονδρῐ́νου khondrínou	χονδρῐ́νοιν khondrínoin	χονδρῐ́ναιν khondrínain	χονδρῐ́νοιν khondrínoin	χονδρῐ́νων khondrínōn	χονδρῐ́νων khondrínōn	χονδρῐ́νων khondrínōn
Dative	χονδρῐ́νῳ khondrínōi	χονδρῐ́νῃ khondrínēi	χονδρῐ́νῳ khondrínōi	χονδρῐ́νοιν khondrínoin	χονδρῐ́ναιν khondrínain	χονδρῐ́νοιν khondrínoin	χονδρῐ́νοις khondrínois	χονδρῐ́ναις khondrínais	χονδρῐ́νοις khondrínois
Accusative	χόνδρῐνον khóndrinon	χονδρῐ́νην khondrínēn	χόνδρῐνον khóndrinon	χονδρῐ́νω khondrínō	χονδρῐ́νᾱ khondrínā	χονδρῐ́νω khondrínō	χονδρῐ́νους khondrínous	χονδρῐ́νᾱς khondrínās	χόνδρῐνᾰ khóndrina
Vocative	χόνδρῐνε khóndrine	χονδρῐ́νη khondrínē	χόνδρῐνον khóndrinon	χονδρῐ́νω khondrínō	χονδρῐ́νᾱ khondrínā	χονδρῐ́νω khondrínō	χόνδρῐνοι khóndrinoi	χόνδρῐναι khóndrinai	χόνδρῐνᾰ khóndrina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χονδρῐ́νως khondrínōs			χονδρῐνώτερος khondrinṓteros			χονδρῐνώτᾰτος khondrinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.