φλόϊνος

Ancient Greek

Etymology

From φλοιός (phloiós, “bark”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰló.i.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰlo.i.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸlo.i.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈflo.i.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈflo.i.nos/

Adjective

φλόϊνος • (phlóïnos) m (feminine φλοΐνη, neuter φλόϊνον); first/second declension

made of bark

Inflection

First and second declension of φλόϊνος; φλοΐνη; φλόϊνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φλόϊνος phlóïnos	φλοΐνη phloḯnē	φλόϊνον phlóïnon	φλοΐνω phloḯnō	φλοΐνᾱ phloḯnā	φλοΐνω phloḯnō	φλόϊνοι phlóïnoi	φλόϊναι phlóïnai	φλόϊνᾰ phlóïna
Genitive	φλοΐνου phloḯnou	φλοΐνης phloḯnēs	φλοΐνου phloḯnou	φλοΐνοιν phloḯnoin	φλοΐναιν phloḯnain	φλοΐνοιν phloḯnoin	φλοΐνων phloḯnōn	φλοΐνων phloḯnōn	φλοΐνων phloḯnōn
Dative	φλοΐνῳ phloḯnōi	φλοΐνῃ phloḯnēi	φλοΐνῳ phloḯnōi	φλοΐνοιν phloḯnoin	φλοΐναιν phloḯnain	φλοΐνοιν phloḯnoin	φλοΐνοις phloḯnois	φλοΐναις phloḯnais	φλοΐνοις phloḯnois
Accusative	φλόϊνον phlóïnon	φλοΐνην phloḯnēn	φλόϊνον phlóïnon	φλοΐνω phloḯnō	φλοΐνᾱ phloḯnā	φλοΐνω phloḯnō	φλοΐνους phloḯnous	φλοΐνᾱς phloḯnās	φλόϊνᾰ phlóïna
Vocative	φλόϊνε phlóïne	φλοΐνη phloḯnē	φλόϊνον phlóïnon	φλοΐνω phloḯnō	φλοΐνᾱ phloḯnā	φλοΐνω phloḯnō	φλόϊνοι phlóïnoi	φλόϊναι phlóïnai	φλόϊνᾰ phlóïna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φλοΐνως phloḯnōs			φλοϊνότερος phloïnóteros			φλοϊνότᾰτος phloïnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.