τροχιά

Greek

Etymology

Learnedly, from the Hellenistic Koine Greek τροχιά (trokhiá, “wheel-track; path”), from the ancient τροχ(ός) (trokh(ós), “wheel”) + -ιά (-iá).

For sense orbit, semantic loan from French orbite.[1]

Noun

τροχιά • (trochiá) f (plural τροχιές)

  1. orbit
  2. course
  3. trajectory

Declension
declension of τροχιά
case     \     number singular plural
nominative τροχιά • τροχιές •
genitive τροχιάς • τροχιών •
accusative τροχιά • τροχιές •
vocative τροχιά • τροχιές •
  • εκτροχιάζω (ektrochiázo, “derail”)
  • εκτροχιασμός m (ektrochiasmós, “derailment”)
  • σιδηροτροχιά f (sidirotrochiá)
  • τροχίλος m (trochílos)
  • τροχιοδείκτης m (trochiodeíktis)
  • τροχιοδεικτικός (trochiodeiktikós)
  • τροχιοδρομικός (trochiodromikós)
  • τροχιοδρόμος m (trochiodrómos)
  • and see: τροχίζω (trochízo), τροχός m (trochós, “wheel”)

See also
  • see: δακτύλιος m (daktýlios, “circle, ring”) for a list of other rings and circles.

Further reading

References
  1. τροχιά - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.