τέλλω

Ancient Greek

Etymology

The fusion of two pre-Greek verbs. The sense 'to rise' is from Proto-Hellenic *telne- from Proto-Indo-European *tl̥-n-h₂-, a nasal-infixed present (the present tense system includes a N progressive aspect marker), cognate with Armenian թողնել (tʻoġnel, “to let, allow”), Latin tollō (“to lift, carry away”), Old Irish tlenaid (“to carry away, steal”), Tocharian B tallaṃ (“to lift, endure”), from the root Proto-Indo-European *telh₂- (“to lift, take on”).[1]

The sense 'to accomplish' is from Proto-Hellenic *kʷelne- from Proto-Indo-European *kʷl̥-n-h₁-, also a nasal-infixed present, cognate with Welsh pallu (“to fail; to refuse”), Tocharian A källāṣ (“to lead, bring”), Albanian përkul (“to bend”), from the root Proto-Indo-European *kʷelh₁- (“to turn”). The meaning in Greek developed from 'to turn' > 'to go in a circle' (eg stars) > 'to carry out to the end'.[2][3]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tél.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtel.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtel.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtel.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈte.lo/

Verb

τέλλω • (téllō)

(poetic, Cretan) to accomplish, perform
to rise (of stars) = ἀνατέλλω (anatéllō)

Usage notes

This verb usually occurs with a prefix, see under Derived terms

Inflection

Present: τέλλω, τέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέλλω	τέλλεις	τέλλει	τέλλετον	τέλλετον	τέλλομεν	τέλλετε	τέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	τέλλω	τέλλῃς	τέλλῃ	τέλλητον	τέλλητον	τέλλωμεν	τέλλητε	τέλλωσῐ(ν)
	optative	τέλλοιμῐ	τέλλοις	τέλλοι	τέλλοιτον	τελλοίτην	τέλλοιμεν	τέλλοιτε	τέλλοιεν
	imperative		τέλλε	τελλέτω	τέλλετον	τελλέτων		τέλλετε	τελλόντων
middle/ passive	indicative	τέλλομαι	τέλλῃ, τέλλει	τέλλεται	τέλλεσθον	τέλλεσθον	τελλόμεθᾰ	τέλλεσθε	τέλλονται
	subjunctive	τέλλωμαι	τέλλῃ	τέλληται	τέλλησθον	τέλλησθον	τελλώμεθᾰ	τέλλησθε	τέλλωνται
	optative	τελλοίμην	τέλλοιο	τέλλοιτο	τέλλοισθον	τελλοίσθην	τελλοίμεθᾰ	τέλλοισθε	τέλλοιντο
	imperative		τέλλου	τελλέσθω	τέλλεσθον	τελλέσθων		τέλλεσθε	τελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τέλλειν				τέλλεσθαι
participle	m	τέλλων				τελλόμενος
	f	τέλλουσᾰ				τελλομένη
	n	τέλλον				τελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔτελλον, ἐτελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτελλον	ἔτελλες	ἔτελλε(ν)	ἐτέλλετον	ἐτελλέτην	ἐτέλλομεν	ἐτέλλετε	ἔτελλον
middle/ passive	indicative	ἐτελλόμην	ἐτέλλου	ἐτέλλετο	ἐτέλλεσθον	ἐτελλέσθην	ἐτελλόμεθᾰ	ἐτέλλεσθε	ἐτέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔτειλᾰ, ἐτειλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτειλᾰ	ἔτειλᾰς	ἔτειλε(ν)	ἐτείλᾰτον	ἐτειλᾰ́την	ἐτείλᾰμεν	ἐτείλᾰτε	ἔτειλᾰν
	subjunctive	τείλω	τείλῃς	τείλῃ	τείλητον	τείλητον	τείλωμεν	τείλητε	τείλωσῐ(ν)
	optative	τείλαιμῐ	τείλειᾰς, τείλαις	τείλειε(ν), τείλαι	τείλαιτον	τειλαίτην	τείλαιμεν	τείλαιτε	τείλειᾰν, τείλαιεν
	imperative		τεῖλον	τειλᾰ́τω	τείλᾰτον	τειλᾰ́των		τείλᾰτε	τειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτειλᾰ́μην	ἐτείλω	ἐτείλᾰτο	ἐτείλᾰσθον	ἐτειλᾰ́σθην	ἐτειλᾰ́μεθᾰ	ἐτείλᾰσθε	ἐτείλᾰντο
	subjunctive	τείλωμαι	τείλῃ	τείληται	τείλησθον	τείλησθον	τειλώμεθᾰ	τείλησθε	τείλωνται
	optative	τειλαίμην	τείλαιο	τείλαιτο	τείλαισθον	τειλαίσθην	τειλαίμεθᾰ	τείλαισθε	τείλαιντο
	imperative		τεῖλαι	τειλᾰ́σθω	τείλᾰσθον	τειλᾰ́σθων		τείλᾰσθε	τειλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τεῖλαι			τείλᾰσθαι
participle	m	τείλᾱς			τειλᾰ́μενος
	f	τείλᾱσᾰ			τειλᾰμένη
	n	τεῖλᾰν			τειλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τέταλκᾰ, τέταλμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τέταλκᾰ	τέταλκᾰς	τέταλκε(ν)	τετάλκᾰτον	τετάλκᾰτον	τετάλκᾰμεν	τετάλκᾰτε	τετάλκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετάλκω	τετάλκῃς	τετάλκῃ	τετάλκητον	τετάλκητον	τετάλκωμεν	τετάλκητε	τετάλκωσῐ(ν)
	optative	τετάλκοιμῐ, τεταλκοίην	τετάλκοις, τεταλκοίης	τετάλκοι, τεταλκοίη	τετάλκοιτον	τεταλκοίτην	τετάλκοιμεν	τετάλκοιτε	τετάλκοιεν
	imperative		τέταλκε	τεταλκέτω	τετάλκετον	τεταλκέτων		τετάλκετε	τεταλκόντων
middle/ passive	indicative	τέταλμαι	τέταλσαι	τέταλται	τέταλθον	τέταλθον	τετάλμεθᾰ	τέταλθε	τετάλᾰται
	subjunctive	τεταλμένος ὦ	τεταλμένος ᾖς	τεταλμένος ᾖ	τεταλμένω ἦτον	τεταλμένω ἦτον	τεταλμένοι ὦμεν	τεταλμένοι ἦτε	τεταλμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τεταλμένος εἴην	τεταλμένος εἴης	τεταλμένος εἴη	τεταλμένω εἴητον/εἶτον	τεταλμένω εἰήτην/εἴτην	τεταλμένοι εἴημεν/εἶμεν	τεταλμένοι εἴητε/εἶτε	τεταλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τέταλσο	τετάλθω	τέταλθον	τετάλθων		τέταλθε	τετάλθων
		active				middle/passive
infinitive		τεταλκέναι				τετᾶλθαι
participle	m	τεταλκώς				τεταλμένος
	f	τεταλκυῖᾰ				τεταλμένη
	n	τεταλκός				τεταλμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνατέλλω (anatéllō)
ἐντέλλω (entéllō)
ἐπιτέλλω (epitéllō)
τέλος (télos)
ὑπερτέλλω (hupertéllō)
ὑποτέλλομαι (hupotéllomai)

References

Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 622
Frisk, Hjalmar (1970) “τέλλω”, in Griechisches etymologisches Wörterbuch (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter, page 870
Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 386