σωρεύω

Ancient Greek

Etymology

From σωρός (sōrós, “heap”).

Pronunciation
 

Verb

σωρεύω • (sōreúō)

  1. to heap one thing on another, pile up
  2. (with genitive) to heap with something

Inflection
   Present: σωρεύω, σωρεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σωρεύω σωρεύεις σωρεύει σωρεύετον σωρεύετον σωρεύομεν σωρεύετε σωρεύουσῐ(ν)
subjunctive σωρεύω σωρεύῃς σωρεύῃ σωρεύητον σωρεύητον σωρεύωμεν σωρεύητε σωρεύωσῐ(ν)
optative σωρεύοιμῐ σωρεύοις σωρεύοι σωρεύοιτον σωρευοίτην σωρεύοιμεν σωρεύοιτε σωρεύοιεν
imperative   σώρευε σωρευέτω σωρεύετον σωρευέτων   σωρεύετε σωρευόντων
middle/
passive		 indicative σωρεύομαι σωρεύῃ,
σωρεύει		 σωρεύεται σωρεύεσθον σωρεύεσθον σωρευόμεθᾰ σωρεύεσθε σωρεύονται
subjunctive σωρεύωμαι σωρεύῃ σωρεύηται σωρεύησθον σωρεύησθον σωρευώμεθᾰ σωρεύησθε σωρεύωνται
optative σωρευοίμην σωρεύοιο σωρεύοιτο σωρεύοισθον σωρευοίσθην σωρευοίμεθᾰ σωρεύοισθε σωρεύοιντο
imperative   σωρεύου σωρευέσθω σωρεύεσθον σωρευέσθων   σωρεύεσθε σωρευέσθων
active middle/passive
infinitive σωρεύειν σωρεύεσθαι
participle m σωρεύων σωρευόμενος
f σωρεύουσᾰ σωρευομένη
n σωρεῦον σωρευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐσώρευον, ἐσωρευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐσώρευον ἐσώρευες ἐσώρευε(ν) ἐσωρεύετον ἐσωρευέτην ἐσωρεύομεν ἐσωρεύετε ἐσώρευον
middle/
passive		 indicative ἐσωρευόμην ἐσωρεύου ἐσωρεύετο ἐσωρεύεσθον ἐσωρευέσθην ἐσωρευόμεθᾰ ἐσωρεύεσθε ἐσωρεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σωρεύσω, σωρεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σωρεύσω σωρεύσεις σωρεύσει σωρεύσετον σωρεύσετον σωρεύσομεν σωρεύσετε σωρεύσουσῐ(ν)
optative σωρεύσοιμῐ σωρεύσοις σωρεύσοι σωρεύσοιτον σωρευσοίτην σωρεύσοιμεν σωρεύσοιτε σωρεύσοιεν
middle indicative σωρεύσομαι σωρεύσῃ,
σωρεύσει		 σωρεύσεται σωρεύσεσθον σωρεύσεσθον σωρευσόμεθᾰ σωρεύσεσθε σωρεύσονται
optative σωρευσοίμην σωρεύσοιο σωρεύσοιτο σωρεύσοισθον σωρευσοίσθην σωρευσοίμεθᾰ σωρεύσοισθε σωρεύσοιντο
active middle
infinitive σωρεύσειν σωρεύσεσθαι
participle m σωρεύσων σωρευσόμενος
f σωρεύσουσᾰ σωρευσομένη
n σωρεῦσον σωρευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.