σωρείτης
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sɔː.rěː.tɛːs/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /soˈri.te̝s/
- (4th CE Koine) IPA(key): /soˈri.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /soˈri.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /soˈri.tis/
Noun
σωρείτης • (sōreítēs) m (genitive σωρείτου); first declension
- Alternative spelling of σωρίτης (sōrítēs)
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ σωρείτης ho sōreítēs |
τὼ σωρείτᾱ tṑ sōreítā |
οἱ σωρεῖται hoi sōreîtai | ||||||||||
| Genitive | τοῦ σωρείτου toû sōreítou |
τοῖν σωρείταιν toîn sōreítain |
τῶν σωρειτῶν tôn sōreitôn | ||||||||||
| Dative | τῷ σωρείτῃ tôi sōreítēi |
τοῖν σωρείταιν toîn sōreítain |
τοῖς σωρείταις toîs sōreítais | ||||||||||
| Accusative | τὸν σωρείτην tòn sōreítēn |
τὼ σωρείτᾱ tṑ sōreítā |
τοὺς σωρείτᾱς toùs sōreítās | ||||||||||
| Vocative | σωρεῖτᾰ sōreîta |
σωρείτᾱ sōreítā |
σωρεῖται sōreîtai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “σωρείτης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- σωρείτης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.