σφίγγω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, perhaps of Pre-Greek origin.

Pronunciation
 

Verb

σφῐ́γγω • (sphíngō)

  1. to bind tight, tie fast
    Antonym: χᾰλᾰ́ω (khaláō)
  2. to bind or hold together
  3. to tie up in a bundle
  4. to tighten up
  5. to press together

Inflection
   Present: σφῐ́γγω, σφῐ́γγομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφῐ́γγω σφῐ́γγεις σφῐ́γγει σφῐ́γγετον σφῐ́γγετον σφῐ́γγομεν σφῐ́γγετε σφῐ́γγουσῐ(ν)
subjunctive σφῐ́γγω σφῐ́γγῃς σφῐ́γγῃ σφῐ́γγητον σφῐ́γγητον σφῐ́γγωμεν σφῐ́γγητε σφῐ́γγωσῐ(ν)
optative σφῐ́γγοιμῐ σφῐ́γγοις σφῐ́γγοι σφῐ́γγοιτον σφῐγγοίτην σφῐ́γγοιμεν σφῐ́γγοιτε σφῐ́γγοιεν
imperative   σφῐ́γγε σφῐγγέτω σφῐ́γγετον σφῐγγέτων   σφῐ́γγετε σφῐγγόντων
middle/
passive		 indicative σφῐ́γγομαι σφῐ́γγῃ,
σφῐ́γγει		 σφῐ́γγεται σφῐ́γγεσθον σφῐ́γγεσθον σφῐγγόμεθᾰ σφῐ́γγεσθε σφῐ́γγονται
subjunctive σφῐ́γγωμαι σφῐ́γγῃ σφῐ́γγηται σφῐ́γγησθον σφῐ́γγησθον σφῐγγώμεθᾰ σφῐ́γγησθε σφῐ́γγωνται
optative σφῐγγοίμην σφῐ́γγοιο σφῐ́γγοιτο σφῐ́γγοισθον σφῐγγοίσθην σφῐγγοίμεθᾰ σφῐ́γγοισθε σφῐ́γγοιντο
imperative   σφῐ́γγου σφῐγγέσθω σφῐ́γγεσθον σφῐγγέσθων   σφῐ́γγεσθε σφῐγγέσθων
active middle/passive
infinitive σφῐ́γγειν σφῐ́γγεσθαι
participle m σφῐ́γγων σφῐγγόμενος
f σφῐ́γγουσᾰ σφῐγγομένη
n σφῐ́γγον σφῐγγόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔσφῐγγον, ἐσφῐγγόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφῐγγον ἔσφῐγγες ἔσφῐγγε(ν) ἐσφῐ́γγετον ἐσφῐγγέτην ἐσφῐ́γγομεν ἐσφῐ́γγετε ἔσφῐγγον
middle/
passive		 indicative ἐσφῐγγόμην ἐσφῐ́γγου ἐσφῐ́γγετο ἐσφῐ́γγεσθον ἐσφῐγγέσθην ἐσφῐγγόμεθᾰ ἐσφῐ́γγεσθε ἐσφῐ́γγοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: σφῐ́γξω, σφῐ́γξομαι, σφῐγχθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σφῐ́γξω σφῐ́γξεις σφῐ́γξει σφῐ́γξετον σφῐ́γξετον σφῐ́γξομεν σφῐ́γξετε σφῐ́γξουσῐ(ν)
optative σφῐ́γξοιμῐ σφῐ́γξοις σφῐ́γξοι σφῐ́γξοιτον σφῐγξοίτην σφῐ́γξοιμεν σφῐ́γξοιτε σφῐ́γξοιεν
middle indicative σφῐ́γξομαι σφῐ́γξῃ,
σφῐ́γξει		 σφῐ́γξεται σφῐ́γξεσθον σφῐ́γξεσθον σφῐγξόμεθᾰ σφῐ́γξεσθε σφῐ́γξονται
optative σφῐγξοίμην σφῐ́γξοιο σφῐ́γξοιτο σφῐ́γξοισθον σφῐγξοίσθην σφῐγξοίμεθᾰ σφῐ́γξοισθε σφῐ́γξοιντο
passive indicative σφῐγχθήσομαι σφῐγχθήσῃ σφῐγχθήσεται σφῐγχθήσεσθον σφῐγχθήσεσθον σφῐγχθησόμεθᾰ σφῐγχθήσεσθε σφῐγχθήσονται
optative σφῐγχθησοίμην σφῐγχθήσοιο σφῐγχθήσοιτο σφῐγχθήσοισθον σφῐγχθησοίσθην σφῐγχθησοίμεθᾰ σφῐγχθήσοισθε σφῐγχθήσοιντο
active middle passive
infinitive σφῐ́γξειν σφῐ́γξεσθαι σφῐγχθήσεσθαι
participle m σφῐ́γξων σφῐγξόμενος σφῐγχθησόμενος
f σφῐ́γξουσᾰ σφῐγξομένη σφῐγχθησομένη
n σφῐ́γξον σφῐγξόμενον σφῐγχθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσφῐγᾰ, ἐσφῐγᾰ́μην, ἐσφῐ́γχθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσφῐγᾰ ἔσφῐγᾰς ἔσφῐγε(ν) ἐσφῐ́γᾰτον ἐσφῐγᾰ́την ἐσφῐ́γᾰμεν ἐσφῐ́γᾰτε ἔσφῐγᾰν
subjunctive σφῐ́γξω σφῐ́γξῃς σφῐ́γξῃ σφῐ́γξητον σφῐ́γξητον σφῐ́γξωμεν σφῐ́γξητε σφῐ́γξωσῐ(ν)
optative σφῐ́γξαιμῐ σφῐ́γξειᾰς,
σφῐ́γξαις		 σφῐ́γξειε(ν),
σφῐ́γξαι		 σφῐ́γξαιτον σφῐγξαίτην σφῐ́γξαιμεν σφῐ́γξαιτε σφῐ́γξειᾰν,
σφῐ́γξαιεν
imperative   σφῐ́γξον σφῐγξᾰ́τω σφῐ́γξᾰτον σφῐγξᾰ́των   σφῐ́γξᾰτε σφῐγξᾰ́ντων
middle indicative ἐσφῐγᾰ́μην ἐσφῐ́γω ἐσφῐ́γᾰτο ἐσφῐ́γᾰσθον ἐσφῐγᾰ́σθην ἐσφῐγᾰ́μεθᾰ ἐσφῐ́γᾰσθε ἐσφῐ́γᾰντο
subjunctive σφῐ́γξωμαι σφῐ́γξῃ σφῐ́γξηται σφῐ́γξησθον σφῐ́γξησθον σφῐγξώμεθᾰ σφῐ́γξησθε σφῐ́γξωνται
optative σφῐγξαίμην σφῐ́γξαιο σφῐ́γξαιτο σφῐ́γξαισθον σφῐγξαίσθην σφῐγξαίμεθᾰ σφῐ́γξαισθε σφῐ́γξαιντο
imperative   σφῐ́γξαι σφῐγξᾰ́σθω σφῐ́γξᾰσθον σφῐγξᾰ́σθων   σφῐ́γξᾰσθε σφῐγξᾰ́σθων
passive indicative ἐσφῐ́γχθην ἐσφῐ́γχθης ἐσφῐ́γχθη ἐσφῐ́γχθητον ἐσφῐγχθήτην ἐσφῐ́γχθημεν ἐσφῐ́γχθητε ἐσφῐ́γχθησᾰν
subjunctive σφῐγχθῶ σφῐγχθῇς σφῐγχθῇ σφῐγχθῆτον σφῐγχθῆτον σφῐγχθῶμεν σφῐγχθῆτε σφῐγχθῶσῐ(ν)
optative σφῐγχθείην σφῐγχθείης σφῐγχθείη σφῐγχθεῖτον,
σφῐγχθείητον		 σφῐγχθείτην,
σφῐγχθειήτην		 σφῐγχθεῖμεν,
σφῐγχθείημεν		 σφῐγχθεῖτε,
σφῐγχθείητε		 σφῐγχθεῖεν,
σφῐγχθείησᾰν
imperative   σφῐ́γχθητῐ σφῐγχθήτω σφῐ́γχθητον σφῐγχθήτων   σφῐ́γχθητε σφῐγχθέντων
active middle passive
infinitive σφῐ́γξαι σφῐ́γξᾰσθαι σφῐγχθῆναι
participle m σφῐ́γξᾱς σφῐγξᾰ́μενος σφῐγχθείς
f σφῐ́γξᾱσᾰ σφῐγξᾰμένη σφῐγχθεῖσᾰ
n σφῐ́γξᾰν σφῐγξᾰ́μενον σφῐγχθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀποσφῐ́γγω (aposphíngō)
  • δῐᾰσφῐ́γγω (diasphíngō)
  • ἐπῐσφῐ́γγω (episphíngō)
  • περῐσφῐ́γγω (perisphíngō)
  • σφῐγκτήρ (sphinktḗr)
  • σφῐ́γκτης (sphínktēs)
  • σφῐγκτός (sphinktós)
  • σφῐ́γκτωρ (sphínktōr)
  • σφῐ́γμᾰ (sphígma)
  • Σφῐ́γξ (Sphínx)
  • σφῐ́γξῐς (sphínxis)
  • σῠνσφῐ́γγω (sunsphíngō)
  • ὑποσφῐ́γγω (huposphíngō)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek σφῐ́γγω (sphíngō).

Verb

σφίγγω • (sfíngo) (past έσφιξα, passive σφίγγομαι, p‑past σφίχτηκα, ppp σφιγμένος)

  1. to squeeze, tighten
  2. to tie (e.g. shoelaces)
  3. to thicken (e.g. a sauce)
  4. (figurative) to behave in a constrained, cautious manner

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.