συνύπαρξη

Greek

Etymology

From Ancient Greek συνύπαρξις (sunúparxis). By surface analysis, συν- (syn-) +‎ ύπαρξη (ýparxi).

Noun

συνύπαρξη • (synýparxi) f

  1. coexistence

Declension
declension of συνύπαρξη
case     \     number singular plural
nominative συνύπαρξη • συνυπάρξεις •
genitive συνύπαρξης • συνυπάρξεων •
accusative συνύπαρξη • συνυπάρξεις •
vocative συνύπαρξη • συνυπάρξεις •
Older or formal genitive singular: συνυπάρξεως •

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.