σημαία

Ancient Greek

σημαίᾱ • (sēmaíā) f (genitive σημαίᾱς); first declension

Alternative form of σημείᾱ (sēmeíā)
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Fabius Maximus 13:
  προελθόντος δὲ τοῦ Φαβίου, θέμενος ἔμπροσθεν τὰς σημαίας, αὐτὸς μὲν ἐκεῖνον πατέρα μεγάλῃ φωνῇ, οἱ δὲ στρατιῶται τοὺς στρατιώτας πάτρωνας ἠσπάζοντο· τοῦτο δ’ ἔστι τοῖς ἀπελευθέροις προσφώνημα πρὸς τοὺς ἀπελευθερώσαντας.
  proelthóntos dè toû Phabíou, thémenos émprosthen tàs sēmaías, autòs mèn ekeînon patéra megálēi phōnêi, hoi dè stratiôtai toùs stratiṓtas pátrōnas ēspázonto; toûto d’ ésti toîs apeleuthérois prosphṓnēma pròs toùs apeleutherṓsantas.

First declension of ἡ σημαίᾱ; τῆς σημαίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ σημαίᾱ hē sēmaíā	τὼ σημαίᾱ tṑ sēmaíā	αἱ σημαῖαι hai sēmaîai
Genitive	τῆς σημαίᾱς tês sēmaíās	τοῖν σημαίαιν toîn sēmaíain	τῶν σημαιῶν tôn sēmaiôn
Dative	τῇ σημαίᾳ têi sēmaíāi	τοῖν σημαίαιν toîn sēmaíain	ταῖς σημαίαις taîs sēmaíais
Accusative	τὴν σημαίᾱν tḕn sēmaíān	τὼ σημαίᾱ tṑ sēmaíā	τᾱ̀ς σημαίᾱς tā̀s sēmaíās
Vocative	σημαίᾱ sēmaíā	σημαίᾱ sēmaíā	σημαῖαι sēmaîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

σημαία • (simaía) f (plural σημαίες)

declension of σημαία