προχωρέω

Ancient Greek

Etymology

προ- (pro-) +‎ χωρέω (khōréō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.kʰɔː.ré.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.kʰoˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.xoˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.xoˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.xoˈre.o/

Verb

προχωρέω • (prokhōréō)

to advance, proceed, progress
to prosper, succeed

Conjugation

Present: προχωρέω, προχωρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προχωρέω	προχωρέεις	προχωρέει	προχωρέετον	προχωρέετον	προχωρέομεν	προχωρέετε	προχωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	προχωρέω	προχωρέῃς	προχωρέῃ	προχωρέητον	προχωρέητον	προχωρέωμεν	προχωρέητε	προχωρέωσῐ(ν)
	optative	προχωρέοιμῐ	προχωρέοις	προχωρέοι	προχωρέοιτον	προχωρεοίτην	προχωρέοιμεν	προχωρέοιτε	προχωρέοιεν
	imperative		προχώρεε	προχωρεέτω	προχωρέετον	προχωρεέτων		προχωρέετε	προχωρεόντων
middle/ passive	indicative	προχωρέομαι	προχωρέῃ, προχωρέει	προχωρέεται	προχωρέεσθον	προχωρέεσθον	προχωρεόμεθᾰ	προχωρέεσθε	προχωρέονται
	subjunctive	προχωρέωμαι	προχωρέῃ	προχωρέηται	προχωρέησθον	προχωρέησθον	προχωρεώμεθᾰ	προχωρέησθε	προχωρέωνται
	optative	προχωρεοίμην	προχωρέοιο	προχωρέοιτο	προχωρέοισθον	προχωρεοίσθην	προχωρεοίμεθᾰ	προχωρέοισθε	προχωρέοιντο
	imperative		προχωρέου	προχωρεέσθω	προχωρέεσθον	προχωρεέσθων		προχωρέεσθε	προχωρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προχωρέειν				προχωρέεσθαι
participle	m	προχωρέων				προχωρεόμενος
	f	προχωρέουσᾰ				προχωρεομένη
	n	προχωρέον				προχωρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: προχωρῶ, προχωροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προχωρῶ	προχωρεῖς	προχωρεῖ	προχωρεῖτον	προχωρεῖτον	προχωροῦμεν	προχωρεῖτε	προχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	προχωρῶ	προχωρῇς	προχωρῇ	προχωρῆτον	προχωρῆτον	προχωρῶμεν	προχωρῆτε	προχωρῶσῐ(ν)
	optative	προχωροίην, προχωροῖμῐ	προχωροίης, προχωροῖς	προχωροίη, προχωροῖ	προχωροῖτον, προχωροίητον	προχωροίτην, προχωροιήτην	προχωροῖμεν, προχωροίημεν	προχωροῖτε, προχωροίητε	προχωροῖεν, προχωροίησᾰν
	imperative		προχώρει	προχωρείτω	προχωρεῖτον	προχωρείτων		προχωρεῖτε	προχωρούντων
middle/ passive	indicative	προχωροῦμαι	προχωρεῖ, προχωρῇ	προχωρεῖται	προχωρεῖσθον	προχωρεῖσθον	προχωρούμεθᾰ	προχωρεῖσθε	προχωροῦνται
	subjunctive	προχωρῶμαι	προχωρῇ	προχωρῆται	προχωρῆσθον	προχωρῆσθον	προχωρώμεθᾰ	προχωρῆσθε	προχωρῶνται
	optative	προχωροίμην	προχωροῖο	προχωροῖτο	προχωροῖσθον	προχωροίσθην	προχωροίμεθᾰ	προχωροῖσθε	προχωροῖντο
	imperative		προχωροῦ	προχωρείσθω	προχωρεῖσθον	προχωρείσθων		προχωρεῖσθε	προχωρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προχωρεῖν				προχωρεῖσθαι
participle	m	προχωρῶν				προχωρούμενος
	f	προχωροῦσᾰ				προχωρουμένη
	n	προχωροῦν				προχωρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προεχώρεον, προεχωρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεχώρεον	προεχώρεες	προεχώρεε(ν)	προεχωρέετον	προεχωρεέτην	προεχωρέομεν	προεχωρέετε	προεχώρεον
middle/ passive	indicative	προεχωρεόμην	προεχωρέου	προεχωρέετο	προεχωρέεσθον	προεχωρεέσθην	προεχωρεόμεθᾰ	προεχωρέεσθε	προεχωρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: προεχώρουν, προεχωρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεχώρουν	προεχώρεις	προεχώρει	προεχωρεῖτον	προεχωρείτην	προεχωροῦμεν	προεχωρεῖτε	προεχώρουν
middle/ passive	indicative	προεχωρούμην	προεχωροῦ	προεχωρεῖτο	προεχωρεῖσθον	προεχωρείσθην	προεχωρούμεθᾰ	προεχωρεῖσθε	προεχωροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προχωρήσω, προχωρήσομαι, προχωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προχωρήσω	προχωρήσεις	προχωρήσει	προχωρήσετον	προχωρήσετον	προχωρήσομεν	προχωρήσετε	προχωρήσουσῐ(ν)
active	optative	προχωρήσοιμῐ	προχωρήσοις	προχωρήσοι	προχωρήσοιτον	προχωρησοίτην	προχωρήσοιμεν	προχωρήσοιτε	προχωρήσοιεν
middle	indicative	προχωρήσομαι	προχωρήσῃ, προχωρήσει	προχωρήσεται	προχωρήσεσθον	προχωρήσεσθον	προχωρησόμεθᾰ	προχωρήσεσθε	προχωρήσονται
middle	optative	προχωρησοίμην	προχωρήσοιο	προχωρήσοιτο	προχωρήσοισθον	προχωρησοίσθην	προχωρησοίμεθᾰ	προχωρήσοισθε	προχωρήσοιντο
passive	indicative	προχωρηθήσομαι	προχωρηθήσῃ	προχωρηθήσεται	προχωρηθήσεσθον	προχωρηθήσεσθον	προχωρηθησόμεθᾰ	προχωρηθήσεσθε	προχωρηθήσονται
passive	optative	προχωρηθησοίμην	προχωρηθήσοιο	προχωρηθήσοιτο	προχωρηθήσοισθον	προχωρηθησοίσθην	προχωρηθησοίμεθᾰ	προχωρηθήσοισθε	προχωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		προχωρήσειν			προχωρήσεσθαι		προχωρηθήσεσθαι
participle	m	προχωρήσων			προχωρησόμενος		προχωρηθησόμενος
	f	προχωρήσουσᾰ			προχωρησομένη		προχωρηθησομένη
	n	προχωρῆσον			προχωρησόμενον		προχωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: προεχώρησᾰ, προεχωρησᾰ́μην, προεχωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προεχώρησᾰ	προεχώρησᾰς	προεχώρησε(ν)	προεχωρήσᾰτον	προεχωρησᾰ́την	προεχωρήσᾰμεν	προεχωρήσᾰτε	προεχώρησᾰν
	subjunctive	προχωρήσω	προχωρήσῃς	προχωρήσῃ	προχωρήσητον	προχωρήσητον	προχωρήσωμεν	προχωρήσητε	προχωρήσωσῐ(ν)
	optative	προχωρήσαιμῐ	προχωρήσειᾰς, προχωρήσαις	προχωρήσειε(ν), προχωρήσαι	προχωρήσαιτον	προχωρησαίτην	προχωρήσαιμεν	προχωρήσαιτε	προχωρήσειᾰν, προχωρήσαιεν
	imperative		προχώρησον	προχωρησᾰ́τω	προχωρήσᾰτον	προχωρησᾰ́των		προχωρήσᾰτε	προχωρησᾰ́ντων
middle	indicative	προεχωρησᾰ́μην	προεχωρήσω	προεχωρήσᾰτο	προεχωρήσᾰσθον	προεχωρησᾰ́σθην	προεχωρησᾰ́μεθᾰ	προεχωρήσᾰσθε	προεχωρήσᾰντο
	subjunctive	προχωρήσωμαι	προχωρήσῃ	προχωρήσηται	προχωρήσησθον	προχωρήσησθον	προχωρησώμεθᾰ	προχωρήσησθε	προχωρήσωνται
	optative	προχωρησαίμην	προχωρήσαιο	προχωρήσαιτο	προχωρήσαισθον	προχωρησαίσθην	προχωρησαίμεθᾰ	προχωρήσαισθε	προχωρήσαιντο
	imperative		προχώρησαι	προχωρησᾰ́σθω	προχωρήσᾰσθον	προχωρησᾰ́σθων		προχωρήσᾰσθε	προχωρησᾰ́σθων
passive	indicative	προεχωρήθην	προεχωρήθης	προεχωρήθη	προεχωρήθητον	προεχωρηθήτην	προεχωρήθημεν	προεχωρήθητε	προεχωρήθησᾰν
	subjunctive	προχωρηθῶ	προχωρηθῇς	προχωρηθῇ	προχωρηθῆτον	προχωρηθῆτον	προχωρηθῶμεν	προχωρηθῆτε	προχωρηθῶσῐ(ν)
	optative	προχωρηθείην	προχωρηθείης	προχωρηθείη	προχωρηθεῖτον, προχωρηθείητον	προχωρηθείτην, προχωρηθειήτην	προχωρηθεῖμεν, προχωρηθείημεν	προχωρηθεῖτε, προχωρηθείητε	προχωρηθεῖεν, προχωρηθείησᾰν
	imperative		προχωρήθητῐ	προχωρηθήτω	προχωρήθητον	προχωρηθήτων		προχωρήθητε	προχωρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		προχωρῆσαι			προχωρήσᾰσθαι		προχωρηθῆναι
participle	m	προχωρήσᾱς			προχωρησᾰ́μενος		προχωρηθείς
	f	προχωρήσᾱσᾰ			προχωρησᾰμένη		προχωρηθεῖσᾰ
	n	προχωρῆσᾰν			προχωρησᾰ́μενον		προχωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: προκεχώρηκᾰ, προκεχώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προκεχώρηκᾰ	προκεχώρηκᾰς	προκεχώρηκε(ν)	προκεχωρήκᾰτον	προκεχωρήκᾰτον	προκεχωρήκᾰμεν	προκεχωρήκᾰτε	προκεχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	προκεχωρήκω	προκεχωρήκῃς	προκεχωρήκῃ	προκεχωρήκητον	προκεχωρήκητον	προκεχωρήκωμεν	προκεχωρήκητε	προκεχωρήκωσῐ(ν)
	optative	προκεχωρήκοιμῐ, προκεχωρηκοίην	προκεχωρήκοις, προκεχωρηκοίης	προκεχωρήκοι, προκεχωρηκοίη	προκεχωρήκοιτον	προκεχωρηκοίτην	προκεχωρήκοιμεν	προκεχωρήκοιτε	προκεχωρήκοιεν
	imperative		προκεχώρηκε	προκεχωρηκέτω	προκεχωρήκετον	προκεχωρηκέτων		προκεχωρήκετε	προκεχωρηκόντων
middle/ passive	indicative	προκεχώρημαι	προκεχώρησαι	προκεχώρηται	προκεχώρησθον	προκεχώρησθον	προκεχωρήμεθᾰ	προκεχώρησθε	προκεχώρηνται
	subjunctive	προκεχωρημένος ὦ	προκεχωρημένος ᾖς	προκεχωρημένος ᾖ	προκεχωρημένω ἦτον	προκεχωρημένω ἦτον	προκεχωρημένοι ὦμεν	προκεχωρημένοι ἦτε	προκεχωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	προκεχωρημένος εἴην	προκεχωρημένος εἴης	προκεχωρημένος εἴη	προκεχωρημένω εἴητον/εἶτον	προκεχωρημένω εἰήτην/εἴτην	προκεχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν	προκεχωρημένοι εἴητε/εἶτε	προκεχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		προκεχώρησο	προκεχωρήσθω	προκεχώρησθον	προκεχωρήσθων		προκεχώρησθε	προκεχωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		προκεχωρηκέναι				προκεχωρῆσθαι
participle	m	προκεχωρηκώς				προκεχωρημένος
	f	προκεχωρηκυῖᾰ				προκεχωρημένη
	n	προκεχωρηκός				προκεχωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.