προφητικός

Ancient Greek

Etymology

From προφήτης (prophḗtēs, “prophet”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.pʰɛː.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.pʰe̝.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.ɸi.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.fi.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.fi.tiˈkos/

Adjective

προφητῐκός • (prophētikós) m (feminine προφητῐκή, neuter προφητῐκόν); first/second declension

oracular, prophetic

Inflection

First and second declension of προφητῐκός; προφητῐκή; προφητῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	προφητῐκός prophētikós	προφητῐκή prophētikḗ	προφητῐκόν prophētikón	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκᾱ́ prophētikā́	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκοί prophētikoí	προφητῐκαί prophētikaí	προφητῐκᾰ́ prophētiká
Genitive	προφητῐκοῦ prophētikoû	προφητῐκῆς prophētikês	προφητῐκοῦ prophētikoû	προφητῐκοῖν prophētikoîn	προφητῐκαῖν prophētikaîn	προφητῐκοῖν prophētikoîn	προφητῐκῶν prophētikôn	προφητῐκῶν prophētikôn	προφητῐκῶν prophētikôn
Dative	προφητῐκῷ prophētikôi	προφητῐκῇ prophētikêi	προφητῐκῷ prophētikôi	προφητῐκοῖν prophētikoîn	προφητῐκαῖν prophētikaîn	προφητῐκοῖν prophētikoîn	προφητῐκοῖς prophētikoîs	προφητῐκαῖς prophētikaîs	προφητῐκοῖς prophētikoîs
Accusative	προφητῐκόν prophētikón	προφητῐκήν prophētikḗn	προφητῐκόν prophētikón	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκᾱ́ prophētikā́	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκούς prophētikoús	προφητῐκᾱ́ς prophētikā́s	προφητῐκᾰ́ prophētiká
Vocative	προφητῐκέ prophētiké	προφητῐκή prophētikḗ	προφητῐκόν prophētikón	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκᾱ́ prophētikā́	προφητῐκώ prophētikṓ	προφητῐκοί prophētikoí	προφητῐκαί prophētikaí	προφητῐκᾰ́ prophētiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	προφητῐκῶς prophētikôs			προφητῐκώτερος prophētikṓteros			προφητῐκώτᾰτος prophētikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: prophēticus

Greek

Etymology

From Ancient Greek προφητικός (prophētikós).

Adjective

προφητικός • (profitikós) m (feminine προφητική, neuter προφητικό)

prophetic

Declension

Declension of προφητικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	προφητικός •	προφητική •	προφητικό •	προφητικοί •	προφητικές •	προφητικά •
genitive	προφητικού •	προφητικής •	προφητικού •	προφητικών •	προφητικών •	προφητικών •
accusative	προφητικό •	προφητική •	προφητικό •	προφητικούς •	προφητικές •	προφητικά •
vocative	προφητικέ •	προφητική •	προφητικό •	προφητικοί •	προφητικές •	προφητικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο προφητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο προφητικός, etc.)

Related terms

see: προφήτης m (profítis, “prophet”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

προφητικός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Declension

Related terms