πολιτεύω

Ancient Greek

Etymology

πολῑ́της (polī́tēs) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation
 

Verb

πολῑτεύω • (polīteúō)

  1. to live as a citizen or freeman, live in a free state
  2. to take part in the government
  3. to administer or govern
  4. to have a certain form of government

Conjugation
   Present: πολῑτεύω, πολῑτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῑτεύω πολῑτεύεις πολῑτεύει πολῑτεύετον πολῑτεύετον πολῑτεύομεν πολῑτεύετε πολῑτεύουσῐ(ν)
subjunctive πολῑτεύω πολῑτεύῃς πολῑτεύῃ πολῑτεύητον πολῑτεύητον πολῑτεύωμεν πολῑτεύητε πολῑτεύωσῐ(ν)
optative πολῑτεύοιμῐ πολῑτεύοις πολῑτεύοι πολῑτεύοιτον πολῑτευοίτην πολῑτεύοιμεν πολῑτεύοιτε πολῑτεύοιεν
imperative   πολῑ́τευε πολῑτευέτω πολῑτεύετον πολῑτευέτων   πολῑτεύετε πολῑτευόντων
middle/
passive		 indicative πολῑτεύομαι πολῑτεύῃ,
πολῑτεύει		 πολῑτεύεται πολῑτεύεσθον πολῑτεύεσθον πολῑτευόμεθᾰ πολῑτεύεσθε πολῑτεύονται
subjunctive πολῑτεύωμαι πολῑτεύῃ πολῑτεύηται πολῑτεύησθον πολῑτεύησθον πολῑτευώμεθᾰ πολῑτεύησθε πολῑτεύωνται
optative πολῑτευοίμην πολῑτεύοιο πολῑτεύοιτο πολῑτεύοισθον πολῑτευοίσθην πολῑτευοίμεθᾰ πολῑτεύοισθε πολῑτεύοιντο
imperative   πολῑτεύου πολῑτευέσθω πολῑτεύεσθον πολῑτευέσθων   πολῑτεύεσθε πολῑτευέσθων
active middle/passive
infinitive πολῑτεύειν πολῑτεύεσθαι
participle m πολῑτεύων πολῑτευόμενος
f πολῑτεύουσᾰ πολῑτευομένη
n πολῑτεῦον πολῑτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπολῑ́τευον, ἐπολῑτευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῑ́τευον ἐπολῑ́τευες ἐπολῑ́τευε(ν) ἐπολῑτεύετον ἐπολῑτευέτην ἐπολῑτεύομεν ἐπολῑτεύετε ἐπολῑ́τευον
middle/
passive		 indicative ἐπολῑτευόμην ἐπολῑτεύου ἐπολῑτεύετο ἐπολῑτεύεσθον ἐπολῑτευέσθην ἐπολῑτευόμεθᾰ ἐπολῑτεύεσθε ἐπολῑτεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πολῑτεύσω, πολῑτεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πολῑτεύσω πολῑτεύσεις πολῑτεύσει πολῑτεύσετον πολῑτεύσετον πολῑτεύσομεν πολῑτεύσετε πολῑτεύσουσῐ(ν)
optative πολῑτεύσοιμῐ πολῑτεύσοις πολῑτεύσοι πολῑτεύσοιτον πολῑτευσοίτην πολῑτεύσοιμεν πολῑτεύσοιτε πολῑτεύσοιεν
middle indicative πολῑτεύσομαι πολῑτεύσῃ,
πολῑτεύσει		 πολῑτεύσεται πολῑτεύσεσθον πολῑτεύσεσθον πολῑτευσόμεθᾰ πολῑτεύσεσθε πολῑτεύσονται
optative πολῑτευσοίμην πολῑτεύσοιο πολῑτεύσοιτο πολῑτεύσοισθον πολῑτευσοίσθην πολῑτευσοίμεθᾰ πολῑτεύσοισθε πολῑτεύσοιντο
active middle
infinitive πολῑτεύσειν πολῑτεύσεσθαι
participle m πολῑτεύσων πολῑτευσόμενος
f πολῑτεύσουσᾰ πολῑτευσομένη
n πολῑτεῦσον πολῑτευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπολῑ́τευσᾰ, ἐπολῑτευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπολῑ́τευσᾰ ἐπολῑ́τευσᾰς ἐπολῑ́τευσε(ν) ἐπολῑτεύσᾰτον ἐπολῑτευσᾰ́την ἐπολῑτεύσᾰμεν ἐπολῑτεύσᾰτε ἐπολῑ́τευσᾰν
subjunctive πολῑτεύσω πολῑτεύσῃς πολῑτεύσῃ πολῑτεύσητον πολῑτεύσητον πολῑτεύσωμεν πολῑτεύσητε πολῑτεύσωσῐ(ν)
optative πολῑτεύσαιμῐ πολῑτεύσειᾰς,
πολῑτεύσαις		 πολῑτεύσειε(ν),
πολῑτεύσαι		 πολῑτεύσαιτον πολῑτευσαίτην πολῑτεύσαιμεν πολῑτεύσαιτε πολῑτεύσειᾰν,
πολῑτεύσαιεν
imperative   πολῑ́τευσον πολῑτευσᾰ́τω πολῑτεύσᾰτον πολῑτευσᾰ́των   πολῑτεύσᾰτε πολῑτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐπολῑτευσᾰ́μην ἐπολῑτεύσω ἐπολῑτεύσᾰτο ἐπολῑτεύσᾰσθον ἐπολῑτευσᾰ́σθην ἐπολῑτευσᾰ́μεθᾰ ἐπολῑτεύσᾰσθε ἐπολῑτεύσᾰντο
subjunctive πολῑτεύσωμαι πολῑτεύσῃ πολῑτεύσηται πολῑτεύσησθον πολῑτεύσησθον πολῑτευσώμεθᾰ πολῑτεύσησθε πολῑτεύσωνται
optative πολῑτευσαίμην πολῑτεύσαιο πολῑτεύσαιτο πολῑτεύσαισθον πολῑτευσαίσθην πολῑτευσαίμεθᾰ πολῑτεύσαισθε πολῑτεύσαιντο
imperative   πολῑ́τευσαι πολῑτευσᾰ́σθω πολῑτεύσᾰσθον πολῑτευσᾰ́σθων   πολῑτεύσᾰσθε πολῑτευσᾰ́σθων
active middle
infinitive πολῑτεῦσαι πολῑτεύσᾰσθαι
participle m πολῑτεύσᾱς πολῑτευσᾰ́μενος
f πολῑτεύσᾱσᾰ πολῑτευσᾰμένη
n πολῑτεῦσᾰν πολῑτευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεπολῑ́τευκᾰ, πεπολῑ́τευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πεπολῑ́τευκᾰ πεπολῑ́τευκᾰς πεπολῑ́τευκε(ν) πεπολῑτεύκᾰτον πεπολῑτεύκᾰτον πεπολῑτεύκᾰμεν πεπολῑτεύκᾰτε πεπολῑτεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive πεπολῑτεύκω πεπολῑτεύκῃς πεπολῑτεύκῃ πεπολῑτεύκητον πεπολῑτεύκητον πεπολῑτεύκωμεν πεπολῑτεύκητε πεπολῑτεύκωσῐ(ν)
optative πεπολῑτεύκοιμῐ,
πεπολῑτευκοίην		 πεπολῑτεύκοις,
πεπολῑτευκοίης		 πεπολῑτεύκοι,
πεπολῑτευκοίη		 πεπολῑτεύκοιτον πεπολῑτευκοίτην πεπολῑτεύκοιμεν πεπολῑτεύκοιτε πεπολῑτεύκοιεν
imperative   πεπολῑ́τευκε πεπολῑτευκέτω πεπολῑτεύκετον πεπολῑτευκέτων   πεπολῑτεύκετε πεπολῑτευκόντων
middle/
passive		 indicative πεπολῑ́τευμαι πεπολῑ́τευσαι πεπολῑ́τευται πεπολῑ́τευσθον πεπολῑ́τευσθον πεπολῑτεύμεθᾰ πεπολῑ́τευσθε πεπολῑ́τευνται
subjunctive πεπολῑτευμένος ὦ πεπολῑτευμένος ᾖς πεπολῑτευμένος ᾖ πεπολῑτευμένω ἦτον πεπολῑτευμένω ἦτον πεπολῑτευμένοι ὦμεν πεπολῑτευμένοι ἦτε πεπολῑτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεπολῑτευμένος εἴην πεπολῑτευμένος εἴης πεπολῑτευμένος εἴη πεπολῑτευμένω εἴητον/εἶτον πεπολῑτευμένω εἰήτην/εἴτην πεπολῑτευμένοι εἴημεν/εἶμεν πεπολῑτευμένοι εἴητε/εἶτε πεπολῑτευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   πεπολῑ́τευσο πεπολῑτεύσθω πεπολῑ́τευσθον πεπολῑτεύσθων   πεπολῑ́τευσθε πεπολῑτεύσθων
active middle/passive
infinitive πεπολῑτευκέναι πεπολῑτεῦσθαι
participle m πεπολῑτευκώς πεπολῑτευμένος
f πεπολῑτευκυῖᾰ πεπολῑτευμένη
n πεπολῑτευκός πεπολῑτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.