πείθων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.tʰɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.tʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.θon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.θon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.θon/

Participle

πείθων • (peíthōn) m (feminine πείθουσᾰ, neuter πεῖθον); first/second declension

present active participle of πείθω (peíthō)

Declension

First and third declension of πείθων; πείθουσᾰ; πεῖθον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πείθων peíthōn	πείθουσᾰ peíthousa	πεῖθον peîthon	πείθοντε peíthonte	πειθούσᾱ peithoúsā	πείθοντε peíthonte	πείθοντες peíthontes	πείθουσαι peíthousai	πείθοντᾰ peíthonta
Genitive	πείθοντος peíthontos	πειθούσης peithoúsēs	πείθοντος peíthontos	πειθόντοιν peithóntoin	πειθούσαιν peithoúsain	πειθόντοιν peithóntoin	πειθόντων peithóntōn	πειθουσῶν peithousôn	πειθόντων peithóntōn
Dative	πείθοντῐ peíthonti	πειθούσῃ peithoúsēi	πείθοντῐ peíthonti	πειθόντοιν peithóntoin	πειθούσαιν peithoúsain	πειθόντοιν peithóntoin	πείθουσῐ / πείθουσῐν peíthousi(n)	πειθούσαις peithoúsais	πείθουσῐ / πείθουσῐν peíthousi(n)
Accusative	πείθοντᾰ peíthonta	πείθουσᾰν peíthousan	πεῖθον peîthon	πείθοντε peíthonte	πειθούσᾱ peithoúsā	πείθοντε peíthonte	πείθοντᾰς peíthontas	πειθούσᾱς peithoúsās	πείθοντᾰ peíthonta
Vocative	πείθων peíthōn	πείθουσᾰ peíthousa	πεῖθον peîthon	πείθοντε peíthonte	πειθούσᾱ peithoúsā	πείθοντε peíthonte	πείθοντες peíthontes	πείθουσαι peíthousai	πείθοντᾰ peíthonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πειθόντως peithóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.