παρθένος

See also: Παρθένος

Ancient Greek

Alternative forms

παρσένος (parsénos) — Laconian

Etymology

Conventionally reconstructed to Proto-Indo-European *pr̥-sptén-o-s, from Proto-Indo-European *pstḗn (breast).

Etruscan 𐌚𐌀𐌓𐌈𐌀𐌍𐌀 (farθana), 𐌚𐌀𐌓𐌈𐌍𐌄 (farθne, “virgin, maiden”) is usually explained as a loanword from Greek.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /par.tʰé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /parˈtʰe.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /parˈθe.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /parˈθe.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /parˈθe.nos/

Adjective

παρθένος • (parthénos) m or f (neuter παρθένον); second declension

Inflection

Second declension of παρθένος; παρθένον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	παρθένος parthénos	παρθένον parthénon	παρθένω parthénō	παρθένω parthénō	παρθένοι parthénoi	παρθένᾰ parthéna
Genitive	παρθένου parthénou	παρθένου parthénou	παρθένοιν parthénoin	παρθένοιν parthénoin	παρθένων parthénōn	παρθένων parthénōn
Dative	παρθένῳ parthénōi	παρθένῳ parthénōi	παρθένοιν parthénoin	παρθένοιν parthénoin	παρθένοις parthénois	παρθένοις parthénois
Accusative	παρθένον parthénon	παρθένον parthénon	παρθένω parthénō	παρθένω parthénō	παρθένους parthénous	παρθένᾰ parthéna
Vocative	παρθένε parthéne	παρθένον parthénon	παρθένω parthénō	παρθένω parthénō	παρθένοι parthénoi	παρθένᾰ parthéna
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	παρθένως parthénōs		παρθενώτερος parthenṓteros		παρθενώτᾰτος parthenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

παρθένῐος (parthénios)

Noun

παρθένος • (parthénos) f (genitive παρθένου); second declension

young, unmarried woman; maiden
virgin
pupil
epithet of various goddesses, most commonly of Athena
(astrology) the constellation Virgo

Usage notes

Παρθένος (Parthénos) was sometimes used as a masculine noun to denote a young, unmarried man in later Greek.

Inflection

Second declension of ἡ παρθένος; τῆς παρθένου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ παρθένος hē parthénos	τὼ παρθένω tṑ parthénō	αἱ παρθένοι hai parthénoi
Genitive	τῆς παρθένου tês parthénou	τοῖν παρθένοιν toîn parthénoin	τῶν παρθένων tôn parthénōn
Dative	τῇ παρθένῳ têi parthénōi	τοῖν παρθένοιν toîn parthénoin	ταῖς παρθένοις taîs parthénois
Accusative	τὴν παρθένον tḕn parthénon	τὼ παρθένω tṑ parthénō	τᾱ̀ς παρθένους tā̀s parthénous
Vocative	παρθένε parthéne	παρθένω parthénō	παρθένοι parthénoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

παρθενεία (partheneía)
παρθένεια (parthéneia)
παρθένειος (parthéneios)
παρθένευμα (parthéneuma)
παρθένευσις (parthéneusis)
παρθενεύω (partheneúō)
παρθενεών (partheneṓn)
παρθένη (parthénē)
παρθένην (parthénēn)
παρθενία (parthenía)
παρθένια (parthénia)
Παρθενιανός (Parthenianós)
παρθενίας (parthenías)
παρθενική (parthenikḗ)
παρθενικός (parthenikós)
παρθένιον (parthénion)
παρθένιος (parthénios)
παρθενίς (parthenís)
παρθενισκάριον (partheniskárion)
παρθενοκόμος (parthenokómos)
παρθενοκτονία (parthenoktonía)
παρθενοκτόνος (parthenoktónos)
Παρθενόπη (Parthenópē)
παρθενοπίπης (parthenopípēs)
παρθενόσφαγος (parthenósphagos)
παρθενοτροφέω (parthenotrophéō)
παρθενοτροφητέον (parthenotrophētéon)
παρθενόχρως (parthenókhrōs)
παρθενώδης (parthenṓdēs)
παρθενών (parthenṓn)
παρθενωπός (parthenōpós)
ψευδοπάρθενος (pseudopárthenos)

Descendants

→ Coptic: ⲡⲁⲣⲑⲉⲛⲟⲥ (parthenos)
→ English: parthen-
Greek: παρθένος (parthénos)

References

“παρθένος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“παρθένος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“παρθένος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
παρθένος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
παρθένος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“παρθένος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G3933 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
παρθένος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- damsel idem, page 194.
- girl idem, page 359.
- maid idem, page 507.
- maiden idem, page 508.
- maidenly idem, page 508.
- single idem, page 777.
- unmarried idem, page 925.
- virgin idem, page 954.
- virginal idem, page 954.

Greek

Etymology

From Ancient Greek παρθένος (parthénos).

Pronunciation

IPA^(key): /paɾˈθe.nos/
Hyphenation: παρ‧θέ‧νος

Adjective

παρθένος • (parthénos) m (feminine παρθένα or παρθένος, neuter παρθένο)

virgin
Synonyms: αμόλυντος (amólyntos), απάρθενος (apárthenos)

η Παρθένος Μαρία ― i Parthénos María ― the Virgin Mary
pure, unadulterated

Declension

Declension of παρθένος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	παρθένος •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένοι •	παρθένες •	παρθένα •
genitive	παρθένου •	παρθένας •	παρθένου •	παρθένων •	παρθένων •	παρθένων •
accusative	παρθένο •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένους •	παρθένες •	παρθένα •
vocative	παρθένε •	παρθένα •	παρθένο •	παρθένοι •	παρθένες •	παρθένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο παρθένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο παρθένος, etc.)

Related terms

απάρθενος (apárthenos, “virgin”, adjective)
παρθένα f (parthéna, “virgin”)
παρθενιά f (partheniá, “virginity”)
παρθενογένεση f (parthenogénesi, “parthenogenesis”)
Παρθένος f (Parthénos, “Virgo”)

Noun

παρθένος • (parthénos) f (plural παρθένοι)

virgin
Virgo (someone born under that zodiacal sign)

Declension

declension of παρθένος

case \ number	singular	plural
nominative	παρθένος •	παρθένοι •
genitive	παρθένου •	παρθένων •
accusative	παρθένο •	παρθένους •
vocative	παρθένε •, παρθένο •	παρθένοι •

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.