πέκω
Ancient Greek
Alternative forms
- πείκω (peíkō) — Epic
Etymology
From Proto-Indo-European *peḱ- (“to pluck”). Cognates include Latin pectō (“to comb, card”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pé.kɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpe.ko/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈpe.ko/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈpe.ko/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈpe.ko/
Verb
πέκω • (pékō)
- to comb, card
- Palatine Anthology 6.279
- to shear
- 1115 – 1195, Eustathius of Thessalonica, Collected Works 531.5
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | πέκω | πέκεις | πέκει | πέκετον | πέκετον | πέκομεν | πέκετε | πέκουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | πέκω | πέκῃς | πέκῃ | πέκητον | πέκητον | πέκωμεν | πέκητε | πέκωσῐ(ν) | |||||
optative | πέκοιμῐ | πέκοις | πέκοι | πέκοιτον | πεκοίτην | πέκοιμεν | πέκοιτε | πέκοιεν | |||||
imperative | πέκε | πεκέτω | πέκετον | πεκέτων | πέκετε | πεκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | πέκομαι | πέκῃ, πέκει |
πέκεται | πέκεσθον | πέκεσθον | πεκόμεθᾰ | πέκεσθε | πέκονται | ||||
subjunctive | πέκωμαι | πέκῃ | πέκηται | πέκησθον | πέκησθον | πεκώμεθᾰ | πέκησθε | πέκωνται | |||||
optative | πεκοίμην | πέκοιο | πέκοιτο | πέκοισθον | πεκοίσθην | πεκοίμεθᾰ | πέκοισθε | πέκοιντο | |||||
imperative | πέκου | πεκέσθω | πέκεσθον | πεκέσθων | πέκεσθε | πεκέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | πέκειν | πέκεσθαι | |||||||||||
participle | m | πέκων | πεκόμενος | ||||||||||
f | πέκουσᾰ | πεκομένη | |||||||||||
n | πέκον | πεκόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | πείκω | πείκεις | πείκει | πείκετον | πείκετον | πείκομεν | πείκετε | πείκουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | πείκω, πείκωμῐ |
πείκῃς, πείκῃσθᾰ |
πείκῃ, πείκῃσῐ |
πείκητον | πείκητον | πείκωμεν | πείκητε | πείκωσῐ(ν) | |||||
optative | πείκοιμῐ | πείκοισ(θᾰ) | πείκοι | πείκοιτον | πεικοίτην | πείκοιμεν | πείκοιτε | πείκοιεν | |||||
imperative | πεῖκε | πεικέτω | πείκετον | πεικέτων | πείκετε | πεικόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | πείκομαι | πείκεαι | πείκεται | πείκεσθον | πείκεσθον | πεικόμε(σ)θᾰ | πείκεσθε | πείκονται | ||||
subjunctive | πείκωμαι | πείκηαι | πείκηται | πείκησθον | πείκησθον | πεικώμε(σ)θᾰ | πείκησθε | πείκωνται | |||||
optative | πεικοίμην | πείκοιο | πείκοιτο | πείκοισθον | πεικοίσθην | πεικοίμε(σ)θᾰ | πείκοισθε | πεικοίᾰτο | |||||
imperative | πείκεο | πεικέσθω | πείκεσθον | πεικέσθων | πείκεσθε | πεικέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | πείκειν/πεικέμεν(αι)/πεικμέναι | πείκεσθαι | |||||||||||
participle | m | πείκων | πεικόμενος | ||||||||||
f | πείκουσᾰ | πεικομένη | |||||||||||
n | πεῖκον | πεικόμενον | |||||||||||
Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἔπεκον, ἐπεκόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔπεκον | ἔπεκες | ἔπεκε(ν) | ἐπέκετον | ἐπεκέτην | ἐπέκομεν | ἐπέκετε | ἔπεκον | ||||
middle/ passive |
indicative | ἐπεκόμην | ἐπέκου | ἐπέκετο | ἐπέκεσθον | ἐπεκέσθην | ἐπεκόμεθᾰ | ἐπέκεσθε | ἐπέκοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἔπεξᾰ, ἐπεξᾰ́μην, ἐπέχθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἔπεξᾰ | ἔπεξᾰς | ἔπεξε(ν) | ἐπέξᾰτον | ἐπεξᾰ́την | ἐπέξᾰμεν | ἐπέξᾰτε | ἔπεξᾰν | ||||
subjunctive | πέξω | πέξῃς | πέξῃ | πέξητον | πέξητον | πέξωμεν | πέξητε | πέξωσῐ(ν) | |||||
optative | πέξαιμῐ | πέξειᾰς, πέξαις |
πέξειε(ν), πέξαι |
πέξαιτον | πεξαίτην | πέξαιμεν | πέξαιτε | πέξειᾰν, πέξαιεν | |||||
imperative | πέξον | πεξᾰ́τω | πέξᾰτον | πεξᾰ́των | πέξᾰτε | πεξᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐπεξᾰ́μην | ἐπέξω | ἐπέξᾰτο | ἐπέξᾰσθον | ἐπεξᾰ́σθην | ἐπεξᾰ́μεθᾰ | ἐπέξᾰσθε | ἐπέξᾰντο | ||||
subjunctive | πέξωμαι | πέξῃ | πέξηται | πέξησθον | πέξησθον | πεξώμεθᾰ | πέξησθε | πέξωνται | |||||
optative | πεξαίμην | πέξαιο | πέξαιτο | πέξαισθον | πεξαίσθην | πεξαίμεθᾰ | πέξαισθε | πέξαιντο | |||||
imperative | πέξαι | πεξᾰ́σθω | πέξᾰσθον | πεξᾰ́σθων | πέξᾰσθε | πεξᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐπέχθην | ἐπέχθης | ἐπέχθη | ἐπέχθητον | ἐπεχθήτην | ἐπέχθημεν | ἐπέχθητε | ἐπέχθησᾰν | ||||
subjunctive | πεχθῶ | πεχθῇς | πεχθῇ | πεχθῆτον | πεχθῆτον | πεχθῶμεν | πεχθῆτε | πεχθῶσῐ(ν) | |||||
optative | πεχθείην | πεχθείης | πεχθείη | πεχθεῖτον, πεχθείητον |
πεχθείτην, πεχθειήτην |
πεχθεῖμεν, πεχθείημεν |
πεχθεῖτε, πεχθείητε |
πεχθεῖεν, πεχθείησᾰν | |||||
imperative | πέχθητῐ | πεχθήτω | πέχθητον | πεχθήτων | πέχθητε | πεχθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | πέξαι | πέξᾰσθαι | πεχθῆναι | ||||||||||
participle | m | πέξᾱς | πεξᾰ́μενος | πεχθείς | |||||||||
f | πέξᾱσᾰ | πεξᾰμένη | πεχθεῖσᾰ | ||||||||||
n | πέξᾰν | πεξᾰ́μενον | πεχθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
- ἀποπέκω (apopékō)
Related terms
Further reading
- “πέκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “πέκω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “πέκω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- πέκω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- πέκω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- “πέκω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.