ομολογούμαι

• IPA^(key): /omoloˈɣume/
• Hyphenation: ο‧μο‧λο‧γού‧μαι
• Homophone: ομολογούμε (omologoúme)

ομολογούμαι • (omologoúmai) passive (past ομολογήθηκα, ppp ομολογημένος, active ομολογώ)

1. to confess, be confessed
2. (only in third person singular present) to have to admit, admittedly

   Ομολογείται ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δεν ήταν πολύ καλό αλλά έχει θαυμαστές.

   Omologeítai óti to sygkekriméno tragoúdi den ítan polý kaló allá échei thavmastés.

   One must admit that the song in question wasn't very good but it has admirers.

for this verb's full conjugation see the active form