νοστέω

Ancient Greek

Etymology

νόστος (nóstos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation
 

Verb

νοστέω • (nostéō)

  1. to go home, come home, return

Conjugation
   Present: νοστέω, νοστέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοστέω νοστέεις νοστέει νοστέετον νοστέετον νοστέομεν νοστέετε νοστέουσῐ(ν)
subjunctive νοστέω νοστέῃς νοστέῃ νοστέητον νοστέητον νοστέωμεν νοστέητε νοστέωσῐ(ν)
optative νοστέοιμῐ νοστέοις νοστέοι νοστέοιτον νοστεοίτην νοστέοιμεν νοστέοιτε νοστέοιεν
imperative   νόστεε νοστεέτω νοστέετον νοστεέτων   νοστέετε νοστεόντων
middle/
passive		 indicative νοστέομαι νοστέῃ,
νοστέει		 νοστέεται νοστέεσθον νοστέεσθον νοστεόμεθᾰ νοστέεσθε νοστέονται
subjunctive νοστέωμαι νοστέῃ νοστέηται νοστέησθον νοστέησθον νοστεώμεθᾰ νοστέησθε νοστέωνται
optative νοστεοίμην νοστέοιο νοστέοιτο νοστέοισθον νοστεοίσθην νοστεοίμεθᾰ νοστέοισθε νοστέοιντο
imperative   νοστέου νοστεέσθω νοστέεσθον νοστεέσθων   νοστέεσθε νοστεέσθων
active middle/passive
infinitive νοστέειν νοστέεσθαι
participle m νοστέων νοστεόμενος
f νοστέουσᾰ νοστεομένη
n νοστέον νοστεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: νοστῶ, νοστοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοστῶ νοστεῖς νοστεῖ νοστεῖτον νοστεῖτον νοστοῦμεν νοστεῖτε νοστοῦσῐ(ν)
subjunctive νοστῶ νοστῇς νοστῇ νοστῆτον νοστῆτον νοστῶμεν νοστῆτε νοστῶσῐ(ν)
optative νοστοίην,
νοστοῖμῐ		 νοστοίης,
νοστοῖς		 νοστοίη,
νοστοῖ		 νοστοῖτον,
νοστοίητον		 νοστοίτην,
νοστοιήτην		 νοστοῖμεν,
νοστοίημεν		 νοστοῖτε,
νοστοίητε		 νοστοῖεν,
νοστοίησᾰν
imperative   νόστει νοστείτω νοστεῖτον νοστείτων   νοστεῖτε νοστούντων
middle/
passive		 indicative νοστοῦμαι νοστεῖ,
νοστῇ		 νοστεῖται νοστεῖσθον νοστεῖσθον νοστούμεθᾰ νοστεῖσθε νοστοῦνται
subjunctive νοστῶμαι νοστῇ νοστῆται νοστῆσθον νοστῆσθον νοστώμεθᾰ νοστῆσθε νοστῶνται
optative νοστοίμην νοστοῖο νοστοῖτο νοστοῖσθον νοστοίσθην νοστοίμεθᾰ νοστοῖσθε νοστοῖντο
imperative   νοστοῦ νοστείσθω νοστεῖσθον νοστείσθων   νοστεῖσθε νοστείσθων
active middle/passive
infinitive νοστεῖν νοστεῖσθαι
participle m νοστῶν νοστούμενος
f νοστοῦσᾰ νοστουμένη
n νοστοῦν νοστούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνόστεον, ἐνοστεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόστεον ἐνόστεες ἐνόστεε(ν) ἐνοστέετον ἐνοστεέτην ἐνοστέομεν ἐνοστέετε ἐνόστεον
middle/
passive		 indicative ἐνοστεόμην ἐνοστέου ἐνοστέετο ἐνοστέεσθον ἐνοστεέσθην ἐνοστεόμεθᾰ ἐνοστέεσθε ἐνοστέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνόστουν, ἐνοστούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόστουν ἐνόστεις ἐνόστει ἐνοστεῖτον ἐνοστείτην ἐνοστοῦμεν ἐνοστεῖτε ἐνόστουν
middle/
passive		 indicative ἐνοστούμην ἐνοστοῦ ἐνοστεῖτο ἐνοστεῖσθον ἐνοστείσθην ἐνοστούμεθᾰ ἐνοστεῖσθε ἐνοστοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: νοστήσω, νοστήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νοστήσω νοστήσεις νοστήσει νοστήσετον νοστήσετον νοστήσομεν νοστήσετε νοστήσουσῐ(ν)
optative νοστήσοιμῐ νοστήσοις νοστήσοι νοστήσοιτον νοστησοίτην νοστήσοιμεν νοστήσοιτε νοστήσοιεν
middle indicative νοστήσομαι νοστήσῃ,
νοστήσει		 νοστήσεται νοστήσεσθον νοστήσεσθον νοστησόμεθᾰ νοστήσεσθε νοστήσονται
optative νοστησοίμην νοστήσοιο νοστήσοιτο νοστήσοισθον νοστησοίσθην νοστησοίμεθᾰ νοστήσοισθε νοστήσοιντο
active middle
infinitive νοστήσειν νοστήσεσθαι
participle m νοστήσων νοστησόμενος
f νοστήσουσᾰ νοστησομένη
n νοστῆσον νοστησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνόστησᾰ, ἐνοστησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνόστησᾰ ἐνόστησᾰς ἐνόστησε(ν) ἐνοστήσᾰτον ἐνοστησᾰ́την ἐνοστήσᾰμεν ἐνοστήσᾰτε ἐνόστησᾰν
subjunctive νοστήσω νοστήσῃς νοστήσῃ νοστήσητον νοστήσητον νοστήσωμεν νοστήσητε νοστήσωσῐ(ν)
optative νοστήσαιμῐ νοστήσειᾰς,
νοστήσαις		 νοστήσειε(ν),
νοστήσαι		 νοστήσαιτον νοστησαίτην νοστήσαιμεν νοστήσαιτε νοστήσειᾰν,
νοστήσαιεν
imperative   νόστησον νοστησᾰ́τω νοστήσᾰτον νοστησᾰ́των   νοστήσᾰτε νοστησᾰ́ντων
middle indicative ἐνοστησᾰ́μην ἐνοστήσω ἐνοστήσᾰτο ἐνοστήσᾰσθον ἐνοστησᾰ́σθην ἐνοστησᾰ́μεθᾰ ἐνοστήσᾰσθε ἐνοστήσᾰντο
subjunctive νοστήσωμαι νοστήσῃ νοστήσηται νοστήσησθον νοστήσησθον νοστησώμεθᾰ νοστήσησθε νοστήσωνται
optative νοστησαίμην νοστήσαιο νοστήσαιτο νοστήσαισθον νοστησαίσθην νοστησαίμεθᾰ νοστήσαισθε νοστήσαιντο
imperative   νόστησαι νοστησᾰ́σθω νοστήσᾰσθον νοστησᾰ́σθων   νοστήσᾰσθε νοστησᾰ́σθων
active middle
infinitive νοστῆσαι νοστήσᾰσθαι
participle m νοστήσᾱς νοστησᾰ́μενος
f νοστήσᾱσᾰ νοστησᾰμένη
n νοστῆσᾰν νοστησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: νόστησᾰ, νοστησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative νόστησᾰ νόστησᾰς νόστησε(ν) νοστήσᾰτον νοστησᾰ́την νοστήσᾰμεν νοστήσᾰτε νόστησᾰν
middle indicative νοστησᾰ́μην νοστήσᾰο νοστήσᾰτο νοστήσᾰσθον νοστησᾰ́σθην νοστησᾰ́με(σ)θᾰ νοστήσᾰσθε νοστήσᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀνανοστέω (ananostéō)
  • ἀπονοστέω (aponostéō)
  • κατανοστέω (katanostéō)
  • παλινοστέω (palinostéō)
  • περινοστέω (perinostéō)
  • συμπερινοστέω (sumperinostéō)
  • ὑπονοστέω (huponostéō)

Further reading
  • “νοστέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • νοστέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • νοστέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • “νοστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “νοστέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
  • Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.